Winterhistorie.

Zeer koude of strenge winters hebben we lang niet gehad in Nederland. Een grote vorstperiode met koudegolf en elfstedentocht herinneren we ons van de winter 1996-97. Ook de winter van 1995-96 mocht er zijn; een lange taaie winter, die vooral in het noorden van het land zeer koud was. Daarna kregen we een serie van 11 winters met weinig schaatsmogelijkheden. Alleen 2002-2003 gaf in twee vorstperioden een aantal schaatsdagen en in december 2007 stonden we even in de mist op de schaats.

Sinds 2009 zijn de winters weer kouder geworden en hebben we jaar op jaar met sneeuw en vorst te maken. In de winter van 2008-2009 konden we ook in het zuidwesten van het land op uitgebreide schaal schaatsen.

De 4 winters daarop hadden elk een opvallende winterperiode: in 2010 viel er uitzonderlijk veel sneeuw; de winter was lang en koud. De winter van 2010-2011 deed van zich spreken door zeer vroege kou, al eind november, een zeer koude december met opnieuw veel sneeuw. In 2012 kregen we een prachtige vorstperiode met voor het eerst sinds 1996-1997 een koudegolf. De winter van 13 was minder spectaculair maar gaf toch ook weer een vorstperiode van ongeveer twee weken en een pak sneeuw dat meer dan een week bleef liggen.

Toch hebben we nog steeds geen ouderwets strenge winter te pakken met een gemiddelde onder 0 of een koudegetal rond of boven de 200.

Het dagboek 1963 is een reconstructie vanuit herinneringen, bewaarde weerkaarten en andere gegevens. Veel dank ben ik daarbij natuurlijk verschuldigd aan het KNMI, ooit het enige weerinstituut in Nederland. De dagboeken van 1985 en 1979 zijn ontstaan uit zelf bijgehouden verslagen van de betreffende winters. Ook daar diende, naast krantenknipsels, het KNMI als hoofdbron van de weergegevens.