| skatethuis | verhalen | routes | skataria | websporen | contact |
Zoek op de site:
Aangepast zoeken
|
| sfeerverhaal |
| routebeschrijving |
| routekaartje |
| < < < vorige < < < |
|
Het copyright van deze site en haar inhoud, voor zover niet anders vermeld, berust bij Johan Grootveld.
Site design:
|
Rondje om Culemborg.
Culemborg, Zoelmond, Buren.
(plm. 51 km)
Dankzij mijn werk kom ik op veel plekken in het land. Vaak schiet er na een afspraak nog tijd over om een stukje te skeeleren. Ook vandaag is dat het geval. Het gesprek in Culemborg is helaas echter wat uitgelopen en de lucht lijkt te betrekken. Toch doe ik de stoute skeelers aan voor een tochtje. Ik zie wel hoever ik kom.
Goed voorbereid ga ik op pad. Een beetje googelen leverde enkele prachtige tochten op in het Culemborgse ommeland. Uitgezet door schaats- en skeelervereniging SSV "Lek en Linge". Zij hebben vier routes van ongeveer 25km bewegwijzerd, elk met een eigen thema.
Naast twee routes "Lek-" en "Lingezicht", waarvan de namen voor zich spreken, zijn er de thema's "Oranje" en "Waterlinie". Dat eerste gaat niet over het WK voetbal in Zuid-Afrika, maar heeft ons onvolprezen koningshuis als onderwerp. Zo figureerde het historische plaatsje Buren, dat op deze route ligt, bijvoorbeeld in de naam, die prins Willem-Alexander ooit gebruikte om incognito een elfstedentocht te rijden. "W.A. van Buren."
Nu hebben zowel koningshuis als voetbal doorgaans niet meer dan mijn zijdelingse aandacht. Mijn interesse gaat vooral uit naar de laatste thematocht: Forten en bunkers van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.
Een apart kaartje met wegdek kwaliteiten op de site van SSV "Lek en Linge", belooft ook nog eens redelijk tot fantastisch asfalt. Veel groen en geel wegdek. Mijn skeelerdag kan al niet meer stuk.
Ik kan eigenlijk niet kiezen uit al dit aanbod. Het wordt dus een combinatie van routes.
Eerst een stukje Lekzicht. Over de dijk gaat het richting Beusichem. Het asfalt zou hier groen van gladheid moeten zijn, belooft SSV. Mijn oordeel komt niet verder dan "gemiddeld", maar een kniesoor die daarop let. Het SSV-kaartje lijkt nog uit 2006 te stammen. Er kan intussen iets veranderd zijn.
In Beusichem is het zoeken naar de beloofde richtingbordjes. Ik tref er niet één aan. Wat best kan kloppen. Had de skatevereniging immers al niet gewaarschuwd voor vandalisme en bordjesdieven?
Mijn Garmin gps is een prima vervanger voor de ontbrekende bewegwijzering. Ik volg het asfalt, dat hier inderdaad uitmuntend is, en blijk plotseling in Zoelmond te staan. Een klein plaatsje nabij de Lek, dat ik me nog van een vroeger klantenbezoek herinner. Hoewel het eigenlijk mijn bedoeling was, nog even langs de rivier te blijven rijden, blijkt dit opeens de Oranjeroute te zijn die zuidwaarts voert. Maar juist ten oosten van Zoelmond is in het open rivierlandschap het Lekgevoel het sterkst te proeven.
Deze jongen kiest zijn eigen weg! Het koningshuis moet maar even wachten.
Maar helaas! De straf komt soms al snel na de zonde.
Het gekozen weggetje gaat al na honderd meter over in een ware skeelerhel. Plaveisel dat niet onderdoet voor de grindbanken in de hier vlakbij stromende Lek, strekt zich uit tot aan de horizon! Gewone skaters zouden op hun schreden terugkeren naar de veilige Oranjeroute. Eigenwijze schoenrollers als ik niet. Die vechten zich, puur op wilskracht, kilometers lang in de richting van het Hemels Eindpunt, waar de ware volhouder redding wacht. Een dusdanig memorabele plek, dat Just van den Broecke, die enkele dagen later een traject in de buurt skeelert, speciaal hiervoor een omweg in zijn eigen route inlast.
Maar nu volgt dan ook het pure genieten, over spiegelend orgasfalt naar Ravenswaaij en terug naar Zoelmond. Het kaartje van de SSV ziet dit engelenasfalt als "slecht" en zwijgt helemaal over het helleplaveisel daarvóór. Maar, zoals eerder opgemerkt, misschien was dat vier jaar terug wel zo....
Nzit ik toch op de Oranjeroute, de weg naar Buren. Het wegdek hier is heel behoorlijk. Groen en geel dus, geen oranje.
In de 16e eeuw trouwt Anna van Egmond, gravin van Buren, met Willem van Oranje. Het gelijknamige plaatsje geeft verschillende sporen naar het koningshuis, zoals een Oranjemuseum. Voor wie daarvoor het skateonvriendelijke plaveisel trotseert, wachten ook nog aanlokkelijke terrasjes en pittoreske stadsgezichten. Mijn onderstel laat vooralsnog geen vorstelijk toerisme toe. Er zijn na Buren nog veel skielometers te gaan.
Het Lek-en-Lingekaartje belooft een groen biljartlakenfietspad naar Buurmalsen. Toch wordt het afzien zoals ik vandaag nog niet eerder heb afgezien. Werkelijk on-be-skee-ler-baar is dit pad. Vluchten naar de even beroerde, maar véél onveiliger rijbaan er naast helpt niet.
Is daar binnen die skeelervereniging iemand grondig de weg(kwaliteit) kwijtgeraakt, of deugen de kleuren van mijn printertje niet?!
Hoe dan ook, vanaf Buurmalsen besluit ik mijn eigen weg te gaan. Geen Oranje- of Lingeroute meer, maar zonder omwegen naar het hoogtepunt voor vandaag: de Waterlinieroute.
Als ik al dacht, hiermee ook het beroerde asfalt kwijt te raken, dan vergis ik me deerlijk. Terug richting Culemborg wordt het wegdek weliswaar steeds ietsje beter (of: minder erg), maar mijn belaagde onderstel vertoont haperingen.
Ook het drukkend warme weer begint haar tol te eisen. Ondanks de wolkendreiging bij de start, is de lucht nu helemaal schoongetrokken. Onder een strakblauwe hemel geniet ik even van het langsrazende treinverkeer en mijn flesje met inmiddels halflauw drinkwater.
Dan is daar eindelijk de Waterlinieroute. Eerst snuffelt deze nog even aan de spoorlijn en het bedrijventerrein van Culemborg. Maar na wat dralen langs tegelpaden en wegomleggingen, steekt het parcours dan toch opeens de drukke A2 over en sta ik plots in het gebied van de oude verdedigingslinie.
De Diefdijk, mede aangelegd om het land tebeschermen tegen water vanuit Gelderland, is besprenkeld met bunkers. Niet zo spectaculair als de Duitse exemplaren die ik van de Oostvoornse kust ken. Toch tonen de zwarte, vierkante betonblokken-met-schuine-bovenkanten zich ongenaakbaar aan een oude, reeds lang verdwenen vijand. En aan de moderne skeeleraar. De ruige, eenvoudige bouwsels zijn in rijtjes bij elkaar, langs de dijk gegroepeerd. Afgewisseld met gerestaureerde schoots- en inundatievelden, waar de natuur nu het rijk deelt met de recreatieskater.
Ik kluun omhoog de dijk op, naar het pad op de kruin dat terug richting Lek voert. Een hemels stuk freewheelen over bijna smetteloos asfalt, met de wind in de rug. Zowel aan de Linge- als de Lekzijde eindigt deze kaarsrechte waterkering met een fort. Het laatste fort, dat van Everdingen, is een stuk ouder dan de bunkertjes van 1940. Het vormt een rustpunt aan het eind van de dijk. De laatste druppels lauw water verdwijnen in mijn verhitte keelgat.
De climax komt als ik de Lekdijk opdraai. Eerst nog diverse eenheidsbunkertjes van het eerdere type. Een fort dat in de restauratiesteigers staat. Smullen allemaal, voor de liefhebber.
Dan ontvouwt het stadje Culemborg zich langs de wijdse rivier. De stad was in vroeger eeuwen een vrijplaats voor verdrukten en allerlei ander opgejaagd volk. Ietwat verscholen liggen de stadstorens nu te pronken achter de majestueuze spoorboogbrug.
Van zo'n veilig toevluchtsoord lijkt vandaag de dag geen sprake meer. Voortdurend wurmen auto's zich, niet altijd even verantwoord, langs die hinderlijke skeeleraar op dit smalle sluipdijkje. De files van het spitsuur ontwijkend.
Ik word net niet in de berm gereden.
Als ik tenslotte uitgedroogd en moegestreden, maar verder helemaal intact, neerzijg op de bestuurderszetel van mijn wachtende Peugeotje, staat er toch weer een prachtige tocht in de boeken.
Met dank aan SSV "Lek en Linge". Al moeten ze toch eens iets aan hun wegdek kwaliteitskaartje doen....
Routekaartje ...
Grotere kaart weergeven
Let op!:
De kleur blauwgrijs (= gemiddeld wegdek) wordt op het kaartje omwille van de duidelijkheid aangegeven als geel.
Routebeschrijving en info...
(cijfers gebaseerd op informatie van de gps)
datum: 29-6-2010
bewegingstijd: 3:13 u
afstand totaal: 50,64 km
gemiddelde snelheid: 15,7 km/u
Bovenstaande gps-informatie betreft de gegevens voor het gehele rondje aanéén gereden.. De tocht is samengesteld uit een aantal verschillende toertochten (van rond de 20 km per stuk) die zijn uitgezet en bewegwijzerd door de SSV Lek en Linge.
Beschrijving van de door mij gereden route:
| skatethuis | verhalen | routes | skataria | websporen | contact |