Het Lelystadse
"Zeebodem Event".

"Het staat overal aangegeven," zegt hij geruststellend op mijn vraag naar het startpunt. "Je kúnt niet fout rijden..."
Door de telefoon klonk de man als een oude rot in het organiseren van toertochten. Waarschijnlijk lid, of zelfs bestuurder, van een ijsclub. Die hebben ze in het nieuwe Lelyland dus ook.
Kennelijk. Al zou ik niet weten waar je in Flevoland een beetje behoorlijke schaatstocht kunt rijden. (Waar trouwens wél, met die winters van tegenwoordig!).

Dus volgt 's-zaterdagsmorgens, na een kort nachtje, de onvermijdelijke zoektocht door het Lelystadse. Om de lantarenpalen wordt via driehoeksborden trots een "Zeebodem Event" aangekondigd. Maar nergens staat wáár.!
Na drie rondjes polderstad ontwaar ik eindelijk een gele Zeebodempijl. Via een mij inmiddels bekende omgeving, word ik door de pijlen naar zwembad De Koploper gebracht. Naar de start.
In de inschrijftent tref ik slechts enkele skaters. Aan het weer kan het niet liggen: dat is prima. Een alleraardigste medewerkster van de IJsclub Lelystad (jawel!) maakt me vijftien gulden afhandig. In ruil krijg ik een stempelkaart, om buiten te bestuderen. In de schaduw van een enorme opgeblazen Roces-skate zie ik een route die tot Dronten loopt, en eventueel te verlengen is met mijn eigen "Dronten Noordoost-route"!!
Er kan zowel vrij als in peloton gereden worden. Omdat ik op mijn vrijheid gesteld ben, en trouwens een peloton absoluut niet kan bijhouden, kies ik voor de eerste optie. Dat worden 40 of 62 kilometer, al naar gelang je eergevoel.

Na het startschot hobbel ik voor de vierde keer vanochtend over bepaalde Lelydreven. Vier banen, met een middenberm die vandaag de auto's van de skaters scheidt. De stedenbouwkundigen van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders hebben destijds toch maar niets aan het toeval overgelaten. Alleen, in de Vito merkte ik niet hoe beroerd dat asfalt eigenlijk was! Alsof je over de zeebodem rijdt!
Na de eerste bocht wordt het beter. Een oranje ijsclubhesje stuurt je linksaf, bijna hemels asfalt op. In de verte gaat het snelle peloton; zelf besluit ik rustig aan te doen. Te genieten van het weer en het asfalt. En van het bekijks, dat wij trekken.
De organisatie is prima. Bij elke zijweg wordt de auto, die daar uiteraard nèt in of uit wil als ik langskom, tegengehouden door een begeleider in oranje hes. Enkele motoragenten zetten verderop zelfs speciaal voor mij het drukke autoverkeer stop. Ik rijd alleen. Het peloton is me inmiddels te ver vooruit, terwijl de langzamer asfaltschaatsers ergens achter me zitten.

De agent markeert de overgang van het stadse deel van de route naar de wijdsheid van de polder. Tegelijk gaat weg van autobahn-nivo naar dat van een hobbelig fietspad. Het beroerde stuk duurt maar kort. Even later snorren de tien wielen onder me alweer over eindeloos polderasfalt. Geen spoor meer van andere skaters. Het enige dat aan een georganiseerd evenement herinnert, zijn de behulpzame organisatoren, die per auto of motorfiets langs je heen snellen op weg naar een volgende ontmoeting. Om te waarschuwen voor slecht wegdek (wat hier nauwelijks voorkomt) of een post te bemannen (bevrouwen).
Eén keer rijd ik in m'n enthousiasme zo'n post voorbij. Die omissie heeft Piet Kleine ooit nog een hoop last bezorgd. Als ik op m'n schreden terugwiel, blijkt de dienstdoende ambtenaar z'n stempel pas op de terugweg te plaatsen. Na een appeltje en een bekertje vocht dus maar weer op pad om de verloren tijd in te lopen. Ik sluit aan bij een pelotonnetje dat me na het Piet Kleine-incident gepasseerd is. Ze rijden iets langzamer dan me lief is. Maar de dag is nog lang en ik heb geen haast.

Zonder al te veel inspanning komen we bij het punt waar dan wél dat vurig verlangde, eerste stempel op die maagdelijk witte kaart verschijnt. Er moet hier, zoals zo vaak in het leven, gekozen worden. Linksaf buigt de route via een vleugje Dronten terug naar de Lelystart. Bijna een half uur eerder heeft het snelle peloton hier voor de andere optie gekozen: Over Biddinghuizen naar Dronten, en vervolgens via het Drontermeer terug, levert 90 harde kilometers op. Mijn record staat op zo'n 45-50km. Niet meer.
Ons pelotonnetje kiest de veilige weg en besluit linksaf te slaan.
"Toch maar niet doen; véél te weinig getraind..."
Samen met een al even overmoedige Lissenaar kies ik voor de hoofdprijs. Het is tenslotte pas elf uur, de zon schijnt en er staat bijna geen wind. Het is nu of nooit!

Kilometers lang glijdt even later het strakke, flevobetonnen fietspad onder ons tweemanspeloton door. Eerst Biddinghuizen, dan Dronten, vervolgens Kampen. Bekend terrein voor mij. M'n maat geniet hier voor het eerst.
"Wat een fantastisch parcours! Dit ga ik vaker doen!".
Speciaal voor ons bemenst de organisatie de post nabij de Kamper brug. We zijn de laatsten. De andere achttien 90km-maximalisten kwamen een klein uur eerder al in pelotonsverband voorbij.
"Jullie worden zeker negentiende en twintigste. Dat is zeker een resultaat om mee thuis te komen," steken ze ons een hart onder de riem.

Voort gaat het weer. We naderen het 45km-punt. Op de mooie route langs het Drontermeer beginnen de honger en de vermoeidheid toe te slaan. De wetenschap dat mijn oude record vanaf hier verpulverd gaat worden houdt mij op de been. Al dragen de Bounty's die de lieftallige dame van de vliegende controlepost me toestopt, daar in niet geringe mate toe bij.
Er is nog een derde argument. We moeten voortmaken, want de bezemwagen is in aantocht!
DE BEZEMWAGEN !! De ultieme vernedering voor elke toerrijder!
Wat kan ik doen? Hier, vlak achter camping "De Ruimte", waar vrouw en kinderen staan, uitstappen? Of toch maar verder gaan en als een man je lot dragen?.Ik overleg met m'n Lisser maat, die zijn benen ook voelt.

We gaan door. De gevreesde tegenwind valt erg mee. We zien wel hoe ver we komen. De Bounty's en de angst voor de bezemwagen geven me vleugels. Links-rechts, links-rechts, gaan de Bauers continue onder me. Dit houd ik nog wel even vol!
Mijn metgezel heeft het zwaarder. Telkens blijft hij achter. Telkens las ik even een pauze voor hem in.
Net na Dronten kijk ik om. Mijn maat is in geen velden of wegen meer te zien. In het wijdse Flevoland rijd ik weer alleen. Op weg naar Biddinghuizen.
't Gaat nog steeds prima. Hoogstens 25km nog, schat ik in.
Zou ik het dan toch halen?
Een plotseling luid getoeter uit een voorbijrazende Fiësta zet me weer met beide benen op de skeelers.
"Het spel is uit," schiet er door me heen. "De bezemwagen! Dat is 'em dan!"
Maar bij de splitsing na Biddinghuizen wacht er niemand op me. Ik rijd gewoon door. Terug naar de controlepost waar vanmorgen die overmoedige beslissing viel.
Misschien gaat het dan toch lukken?....

Nee dus!! Nét voor de al uren geleden ontruimde appeltjespost staat-ie dan: de Ford Fiësta van daarnet.
Het spel is uit! Ik probeer nog te vluchten, maar zie achter me het fietspad geblokkeerd door een andere Ford. Een gemeentebusje met twee mannen van de skeelerpolitie en achterin mijn skatemaatje.
De gevreesde bezemwagen. Smeekbeden helpen niet.
"Er zijn vandaag nog meer zeebodemevenementen en het parcours moet leeg. De andere deelnemers zijn al lang geleden binnengekomen of afgehaakt. Als organisatie kunnen we geen verantwoording nemen voor achterblijvers."
Tegen de logica van deze argumenten valt niets in te brengen en met spijt stijg ik in. Ik schik me in m'n lot. Zelf uitrijden is het summum natuurlijk. Maar het Fordje blijkt toch óók een leuke ervaring. De mannen werpen de onderdelen van de controlepost achterin het laadbakje. Dan vervolgen we het parcours via de fietspaden, her en der achtergebleven restanten van het zeebodemgebeuren inzamelend.
We praten honderd uit. Over de skeelermogelijkheden in de bollenstreek rond Lisse. En over de Oostvaardersplassentocht, die deze IJsclub organiseert als het tenminste wil winteren. Passeren met gevaar voor eigen leven een brommobieltje.
Vóór we het weten zijn we terug bij het Lelystadse Koploperbad. Ruim vier uur na de start. We zijn enkele fantastische ervaringen rijker, waaronder een nieuw record van vierenzeventig kilometer. Helm af dus voor de organisatie!
(En ook maar voor hun bezemwagen....)

Routekaartje...

Routebeschrijving.

Je rijdt over rustige landwegen of fietspaden langs (soms drukke) autowegen. Het parcours bestaat in het algemeen uit redelijk asfalt of glad beton. Ik reed de route tijdens het "Zeebodem Event 2001" . Toen was de tocht uitgepijld en waren er pleisterposten onderweg. Uiteraard is deze route op andere dagen altijd op eigen initiatief en verantwoording na te rijden.
Je doorkruist Flevoland van Lelystad naar het Drontermeer en terug, door nieuwe steden, weids open land en (aangeplante) bossen.

1. Start vanaf zwembad De Koploper in Lelystad.
2. Links - fietspad Parkdreef.
3. Bij rotonde rechstaf, fietspad Polderdreef. Je skate langs de zestiger en zeventiger jaren bebouwing welke het begin van de nieuwe polderstad markeert. Een nieuw stedenbouwkundig concept, met lage, geschakelde woningbouw in een parkachtige omgeving. Autowegen werden gescheiden aangelegd van voet- en fietspaden. Het concept heeft de tand des tijds niet goed doorstaan en is hier en daar wat verpauperd.
4. Bij T kruising aan het eind linksaf skaten, de Zuigerplasdreef.
5. Na de 2e rotonde linksaf skaten, de Kustendreef.
6. Bij T kruising aan het eind linksaf skaten, fietspad langs de Oostranddreef.
7. Bij rotonde rechtsaf, het fietspad langs de Runderweg. Je skate nu de stad uit, in de richting van het open polderlandschap.
8. Bij T kruising aan het eind oversteken en linksaf skaten, de Swifterringweg, en gelijk weer rechts, de Wisentweg. Er staan hier, naast de "gewone", aan boeren uitgegeven kavels met boerderijen, ook enkele wetenschappelijke proefboerderijen.
9. Bij de volgende zijweg het fietspad rechtsaf skaten, dit is de Biddingweg (N710).
10. De kanaalbrug over, en deze weg verder uitskaten tot vlak vóór Biddinghuizen.
11. Steek de (drukke) weg over en volg hier verder de richting "Dronten". Je rijdt na wat bochten en een tunneltje nu langs de Biddingringweg (N305).
12. We rijden die helemaal tot aan het eind. Over glad beton. Links van je ligt het flink gegroeide dorp Dronten.
13. Bij de rotonde aan het eind skeeleren we rechtsaf, richting "Kampen". Dit is de Hanzeweg (N307). Ook hier glad beton. Genieten dus!
14. We rijden deze helemaal uit, tot bij de Roggebotsluizen en de brug. Onderweg de vrij hoge brug over. Aan het eind komen we door het Roggebotbos (links) en het Abbertbos (rechts). Op bepaalde plaatsen in het droogvallende Flevoland, waar het zand erg aan de oppervlakte lag, besloot men bossen aan te planten. Behalve voor de recreatie (er zijn fietspaden en enkele kleine campings, waaronder "De Ruimte", waar ik zelf verbleef) dienden deze bossen ook voor de houtkap. Verder breken de bomen de wind en de horizon en geven ze wat afwisseling in het open polderland.
15. Net vóór de Roggebotsluizen steken we de N306 Drontermeerdijk over en slaan (nog vóór het water) rechtsaf het fietspad op. Alweer een glad betonpad.
16. We skeeleren slingerend onder langs de dijk. Door bos en langs strandjes. Bijna overal zie je het Drontermeer liggen. Dat is in de winter (vanwege de ondiepten langs de oevers) snel te beschaatsen als het vriest.
17. Vlak vóór de brug naar Elburg (aan de overkant, op het "oude land") ligt de "Kop van 't Ende". Het restant van de oude havenpier van Elburg, waarop ooit het havenlicht stond om de schepen te waarschuwen, ligt nu op het drooggevallen land. Om het te zien, moet je bij de parkeerplaats over de dijk heenklunen, niet altijd even ongevaarlijk vanwege de hoge verkeerssnelheden daar.
18. Volg bij de brug de richting "Dronten". Je rijdt nu, genietend van alweer orgasbeton, op het fietspad langs de Elburgerweg (N309).
19. Wie zijn leven liefheeft, en de "Kop van 't Ende" nog wil zien, kan hier eventueel rechtsaf slaan, de Stobbenweg in. Omdat dit eigenlijk de achterkant is, moet je dan niet opzien tegen een flink stuk klunen door boerenland.
20. Volg de Elburgerweg (N309) tot het eind. Ga bij de T kruising vlak voor Dronten linksaf het fietspad op, richting "Biddinghuizen". Je skeelert nu weer op het fietspad van de N305, waar je al eerder reed.
21. We blijven dezelfde route van de heenweg volgen, bij het dorp Biddinghuizen gaan we weer richting "Swifterbant". Dit is weer de Biddingweg (N710).
22. Bij de rotonde halverwege, slaan we rechtsaf de Rietweg op, richting "Dronten". Op dit punt werd ik smadelijk opgepikt in de bezemwagen. De andere dagen van het jaar kun je echter ongehinderd doorskaten.
23. We rijden de Rietweg helemaal uit. Bij de rotonde direct voor de bebouwing van Dronten slaan we linksaf, het fietspad op van de Dronterweg (N309).
24. We volgen de N309 kilometerslang langs het kanaal, richting "Lelystad".
25. Een paar kilometers na Dronten gaan we onder de brug door, waar we eerder deze tocht overheen gereden zijn. Nog een aantal kilometers verder is (rechtsaf) weer een brug. Deze nemen we wel. Dit is de Swifterringweg.
26. Bij de eerste mogelijkheid na de brug linksaf, de Runderweg op. Deze leidt, onder de snelweg A6 en over het kanaal, weer terug naar Lelystad.
27. Als we bij de rotonde aan het eind recht oversteken, komen we, langs het water blijvend, weer uit bij zwembad De Koploper, waar we begonnen.