Rond om de Haarlemmermeer.

"Ik kom alleen als ik in mijn eigen tempo kan rijden", mailde ik Rik toe. Die antwoordde per omgaande, "dat dat op deze zaterdag geen enkel probleem zou zijn".
Rik is de eigenaar van Skatefun, een evenementenbureau dat onder andere skeelertochten organiseert. Ooit ben ik op zijn email verzendlijst terechtgekomen. Zo kreeg ik lucht van een op handen zijnd, door hem georganiseerd "Rondje Haarlemmermeerpolder".
Nu loop ik al jaren met het idee, een keer dat huzarenstukje te verwezenlijken. Tot nog toe kwam dat er echter nooit van. Te druk, te slecht weer, te veel andere skateroutes die óók op mijn lijstje stonden....
Kortom, er waren altijd genoeg uitvluchten voor me, tegen het beskaten van die langste ringvaart in Nederland.
Nu moest het er dan maar eens van komen. Een verwachtingsvolle blik op de Skatefun site leerde me, dat het om een.....hoe gruwelijk..... pe-lo-tons-tocht bleek te gaan!

Opnieuw een uitvlucht. Op skatetochtengebied behoor ik nu eenmaal tot de vrije jongens. Dwalen ins blaue hinein, al dan niet aan de hand van uitgezette bordjes, een routekaart of een gps-spoor. Dat is waar ik voor ga! Met pelotons heb ik he-le-maal niets. Die gaan altijd te snel voor mijn schamele 14 skatekilometers in het uur.
De eerste (en tevens laatste) poging, was op uitnodiging van mijn toenmalige buurman. Net als ik een fervent skeeleraar. Diens straalpelotonnetje van mede-amateurrijders hield ik welgeteld twéé kilometer bij, alvorens in een polderberm ineen te zijgen. Tot twee keer toe bleven ze vervolgens kilometers verderop even wachten, tot ik weer bijgesprokkeld was. Na de derde mislukte poging, om dit groepje skeelerpiraten bij te houden, viel het doek. Buurman's peloton jakkerde vrolijk verder terwijl ik, gebroken, via de kortste terugweg trachtte huiswaarts te keren.
Een wijze, maar harde les. Ik hoor niet thuis in een peloton....

En dan weet zo'n Rik, van Skatefun, me met zijn belofte toch over te halen.
Aangetrokken door die lokkende, lange ringdijk, maar niet helemaal gerust, tijg ik in m'n gloednieuwe Citroen naar Lisse. Bij het vertrekpunt hebben zich al een goede twintig skaters verzameld. Aan de conversaties over en weer te horen, zien die elkaar kennelijk vaker.
Ik parkeer de Citroen, rijg me in m'n skates, en al spoedig jakkeren we in straf tempo de Lisser straten uit. De brug over en rechtsaf de Haarlemmermeerpolder in.
We rijden langs de ringvaart.
Toch in een peloton. ....
Dat wordt door het hoge tempo allengs langer en breekt tenslotte in twee stukken. De jakkeraars voorin verdwijnen al snel in een stofwolk aan de horizon. Ik bevind me in de staart van het resterende deel. Bij de achterblijvers, een clubje van drie dames en (buiten mijzelf) één man. Ilse, Lisette, Heidi en Henk. Vlak achter mij de bezemwagen van Skatefun, bestuurd door Bas.
"Brrr, hoe zal dit aflopen?"

Ondanks het prachtige nazomerweer zie ik de bui al hangen. En dat terwijl deze veelbelovende poldertocht nog maar net begonnen is! Niet alleen heb ik me opnieuw tot een pelotonstocht laten verleiden, die tot mislukken gedoemd lijkt. Maar waarschijnlijk valt me ook nog eens de schande ten deel, te moeten worden afgevoerd met de be-zem-wa-gen. NOG zo'n trauma uit mijn skeelerverleden, dat zich eveneens in een Hollands waterbouwkundig hoogstandje afspeelde. Bij die zeebodemtocht, destijds in de Flevopolder, perste ik er tenminste nog zeker 75km uit, vóór dit treurige vonnis voltrokken werd! Zou het iets met polders te maken hebben?...

Tot mijn verbazing weet ik het clubje achterblijvers kilometers lang goed bij te houden. Volgens de gps ook nog in een acceptabel tempo. Ik passeer zelfs twee dames, Ilse en Lisette. Ook Heidi, de derde dame in de groep, lijkt enige moeite te hebben met het tempo. Opeens is Lisette achter me van het strijdtoneel verdwenen. De bezemwagen van Bas heeft zijn eerste slachtoffer geëist.
Voort gaat het weer, gevieren langs de met allerhande jachtjes bezaaide ringvaart. We passeren de bruggen van de A44 en later ook de aquaducten van de A4. Op dijkhoogte, vanaf de skeelers, toont het landschap zich veel weidser dan vanochtend van achter mijn autostuur, enkele meters lager bij ditzelfde aquaduct.
Het asfalt is de hele tocht al voortreffelijk. Kilometers met hoogstgeklasseerd engelenasfalt rijgen zich aaneen, terwijl de tijd verstrijkt. Langs de uitgestrekte Kager- en Westeinderplassen glijden we. Het is, op deze mooie nazomerdag, een drukte van belang op het water. Veel bootjes liggen aan de kant en krijgen vast hun winterbeurt. Over de rijbaan ligt soms een venijnig kabeltje tussen aanlegsteiger en woningen. Resulterend in een onverwachte kreet van de skater vóór me, direct gevolgd door een levensreddende sprong.

Opeens zijn Henk en Heidi, die tot dan op kop lagen, verdwenen.
"Even een bakkie doen", melden ze, één van de woonhuizen tegenover de ringvaart invluchtend.
Ilse en ik blijven achter. Getweeën vervolgen we onze tocht. Nog altijd in een voor mij aantrekkelijk tempo. Dit gaat best lekker!
Daar is Schiphol-Oost. Van een schoolreisje uit mijn jeugd herinner ik me nog een pittoresk vliegveldje onderaan de dijk. Maar de tijden veranderen.
Nu staan er hoge, metalen bedrijfshallen met KLM opschriften strak in het gelid langs de ringvaart. Erachter véél geparkeerd blik en in de verte hier en daar een vliegtuig.
The sky is the limit.... Schiphol is ready for take-off.......
Eenvoudige skeeleraars zoals wij sluipen langs deze vooruitgang, over een allengs beroerder wordend wegdek. Verderop is het fietspad zelfs helemaal afgesloten. Nergens kunnen we een reden voor deze afsluiting vinden. Ilse durft het aan, om de verboden te trotseren. Zonder problemen zien we even verderop Lisette, Bas en zijn wagen weer terug.

Voorbij Badhoevedorp volgt weer een eindeloos lang, maar wel voortreffelijk, stuk ringdijk. Nog steeds rijden Ilse en ik in het kleinst mogelijke pelotonnetje. Met de bezemwagen trouw achter ons aan. Die vertegenwoordigt allang niet meer het abrupte einde van m'n skeelerplezier, zoals destijds in Flevoland. Integendeel. De auto van Bas vormt vandaag een beschermende buffer achter ons. Wat best lekker skeelert. Vooral op plaatsen waar wat harder gereden wordt.
Andere automobilisten zijn een stuk minder gelukkig met de rijdende wegversmalling, die ons Skatefun-viertal voor hen vormt. Luid toeterend passeert er alwéér een BMW.
Juist als de skielometers beginnen te tellen, zet Ilse aan. Ze neemt de kop over en in straf tempo passeren we Haarlem en Vijfhuizen. Ik kan redelijker volgen dan ik verwacht had, terwijl we er toch al zo'n driekwart van de tocht op hebben zitten. Pelotonrijden behoeft voor mij dus niet altijd desastreus uit te pakken. Mits het klein en overzichtelijk blijft.
Dan doemt de buurtschap Cruquius op. Vooral bekend vanwege het prachtige stoomgemaal, tegenwoordig museum en Unesco-werelderfgoed. Samen met de gemalen Leeghwater (straal langs gereden) en Lijnden (even een korte fotostop) pompte de Cruquius van 1849 tot 1852 het oude Haarlemmermeer leeg.
Naast het museumstuk ligt een zonnig en drukbezocht terras. Daar treffen we nog juist de rest van het Skatefun gezelschap, dat slechts een klein uur op ons voor blijkt te liggen.

Als de snelle jongens en meiden alweer opstappen, genieten wij nog even van een drankje, een hapje en de zonnewarmte. Opeens sluiten ook Heidi en Hans weer aan. Ze hebben kennelijk hun koffiestop behoorlijk snel weten in te lopen.
Na de pannenkoeken is het dan weer tijd voor de laatste etappe. Ons pelotonnetje vertrekt voor de laatste kilometers. Ook Lisette staat weer op haar skates. We willen in dezelfde samenstelling aankomen, als waarin we vanochtend begonnen zijn.
Als we tenslotte weer in Lisse binnenhobbelen, kan ik niet alleen bogen op een leuke skeelerdag, maar lijken er ook enkele skatetrauma's geslecht.....
Thanx to Rik en de anderen, dút was nog eens skatefun!

Routekaartje...

Routebeschrijving...

(cijfers zijn gebaseerd op informatie van de gps)
datum: 5-9-2010
bewegingstijd: 3:34 u
afstand totaal: 63,02 km
gemiddelde snelheid: 17,6 km/u

De door mij gereden tocht was georganiseerd door Skatefun, onderdeel van "Have Fun Events", een evenementenburo uit Lisse. Zij organiseren oa. skatelessen en tochten zoals deze. Het is op alle andere dagen in het jaar natuurlijk altijd mogelijk om op eigen gelegenheid (en risico) deze zelfde route te rijden. Er is dan natuurlijk geen volgauto aanwezig, zoals bij de beschreven tocht.

Behalve in Lisse, waar ik opstapte, kun je in elke plaats langs de route beginnen. Je volgt over de gehele lengte de Ringvaart, die om de Haarlemmermeerpolder loopt. Verstandig is het rondje linksom te rijden, omdat je dan nauwelijks zijwegen tegenkomt; slechts hier en daar een brug. De vaart ligt dan steeds rechts van je. De route voert vrijwel geheel over dijkwegen, met goed asfalt, waar ook ander verkeer rijdt. Enige ervaring in het rijden tussen auto's moet je dus wel hebben.

Via diverse plaatsen is een koppeling tot stand te brengen tussen de verschillende routes in het Groene Hart:

1. Door Hollands midden, 5-50 (48)km. (ZH)
2. Rijnlandtocht met Christel sports, 35km. (ZH)
3. Woerden-Kockengen, 20+30 (60)km. (UT)
4. Groene Hart Skatetocht, 50 (58)km. (ZH)
5. Rondjes Leimuiden, 28+19 (47)km. (NH-ZH)
6. Rond de Haarlemmermeer, met Skatefun, 63km. (NH-ZH)