Deutscher Grenzrundkurs
(Nordrhein-Westphalen).

Nu ik vroeg klaar ben bij een klant, en al in Zuid-Limburg sta, zie ik mijn kans schoon om een hartewens in te lossen. Skeeleren in Duitsland!
Via het internet had ik me er al een beetje op voorbereid. De site www.inlinemap.net heeft al "your inline routes online". Allemaal getest door inline-skaters! Geen vervelende verrassingen dus met mogelijke grindbakken of kinderhoofdjes.
Dus rijd ik rond het middaguur bij Venlo de grens over en strijk enkele kilometers verderop neer in Straelen. Gewapend met enkele routesuggesties voor de wijde omgeving.

Uitvalsbasis voor vandaag vormt het parkeerterrein van een gloednieuwe sporthal.
Als ik mij in mijn rolschoenen rijg, blijkt hoe koud het eigenlijk is. Al wordt er geen regen voorspeld. De wind snijdt langs mijn onbeschermde onderstel, terwijl ik de gps instel. Voor zowel mijn eigen site als die van Geoskating moet er namelijk tastbaar, elektronisch bewijs komen. Van zowel de gereden route als de kwaliteit van het wegdek. Veilig ingepakt kies ik voor de richting Kevelaer.
Vanaf een billboard bij de uitrit van het parkeerterrein, lijkt ene Hannelore Kraft, "SPD Spitzenkandidatin zur Landtagswahl", mijn eerste Duitse skeelerslagen geïnteresseerd na te kijken. Er zijn verkiezingen voor de deelstaat in aantocht ....

Er blijken op Bundesgebiet ook echte fietspaden te zijn. Meestal in het directe gezelschap van een (drukke) autoweg. Brede, geasfalteerde paden. Inclusief roodwitte, Hollands aandoende fietsbewegwijzering. Met af en toe passerende knetterscooters, of groepjes fietsende scholieren. Al dan niet met petjes op. Ik mis het eindeloze gemanoeuvreer over smalle-stoepjes-op-en-af. Zoals ik mij nog herinner van een bromfietstocht, zo'n veertig jaar geleden.
Vergeleken met het gemiddelde vaderlandse rijwielpad rolt het op Duitse bodem een stuk rustiger. Als je tenminste het immer langsrazende autoverkeer buiten beschouwing laat.
Maar het grootste verschil zit hem in iets anders....
De kwaliteit van het wegdek....
Dúitse kwaliteit....
Spitzenqualität!...
Daarop valt, zelfs voor een kritische schoenroller zoals ik ben, werkelijk helemaal níets aan te merken.
Aus-ge-zeich-net!.....
Himm-lisch!...Fa-bel-haft....!
Het zou alleen nog de straffe tegenwind kunnen zijn, die samen met het nogal drukke autoverkeer, het skeelergenot enigszins binnen de perken houdt.
Op de gps krijgt dit traject van mij het groenste groen wat ik in huis heb. Jammer voor Just (lees: Voorne2), die in zijn wegdekratingsysteem maar één niveau "goed" kent. Voor dit wegdek behoor je ter plekke een afzonderlijk engelenniveau in te stellen!
Klasse!
Sónderklasse!

Bij het dorpje Veert, onder de rook (en uitlaatgassen) van het plaatsje Geldern, tuimelen we terug in aardsere skatesferen. Stoplichten, druk verkeer, en asfalt van een meer gangbaar niveau. Maar direct voorbij deze ruw bebouwde kom, is het opnieuw genieten geblazen!
Een Radweg van het zuiverste orgasfalt begeleidt een wat rustiger autoweg door de maisvelden. Af en toe zie ik zelfs een collega-inlineskater. Of skeetster..
Waarom laten wij, Hollandse schoenrijders, dit Duitse moois zomaar links liggen?
Het landschap is tamelijk vlak. Als je de enkele klimmetjes over een spoorweg of Autobahn niet meetelt. En de daarbij behorende (gelukkig redelijk overzichtelijke) afdalingen...
Ik beweeg me langs verspreide plaatsjes. Akkers met hier en daar een pluk bos. Het landschap doet een beetje aan zoals onze eigen kant van de grens. De huizen zijn daarentegen onmiskenbaar Duits. Veel Nederlands klinkende namen en opschriften bewijzen, dat ons vaderland hier nergens ver weg is.

Wetten is het volgende dorp. Het kruispunt in het centrum vormt tevens het ontmoetingspunt voor de verschillende routes, die ik mij voorgenomen heb vandaag te rijden. De eerste daarvan voert rechtstreeks naar Kevelaer, zo'n vier kilometer verder.
Een heuse katholieke bedevaartsplaats. Ik was daar al eens eerder, samen met mijn partner Marijke. Om iets van de gewijde, soms wat mystieke sfeer te proeven, die dergelijke plaatsen kenmerkt.
Vandaag blijft het uitverkoren skateparcours ver weg van het religieuze centrum. Er heerst nu een meer wereldse strijd om het bestaan. De middagspits begint op gang te komen. Inlineskaters delen het wegdek van de bochtige stadsstraatjes met veel geparkeerd en rijdend blik.
In de drukke hoofdstraat verderop is zelfs geen spoor te bekennen van een serene of gewijde sfeer. Integendeel. Uit één van de vele auto's, welke met moeite proberen, om langs de skeelerende wegversmalling die ik vorm, heen te laveren, klinkt gefoeter:
"Nicht-auf-die-Stras-se!!!!..."
Als door een wonder blijkt, juist op dat moment, aan de overzijde het begin te liggen van alwéér zo'n goddelijk fietspad.
"Gelukkig geen Polizei..", stel ik bevend vast.
Voor mijn eigen gemoedsrust geef ik toch maar zo snel mogelijk gevolg aan het Befehl. Ik weet niet hoe snel ik me naar het wachtende, smachtende skateasfalt moet begeven.

Dit pad voert al snel bij het drukke bedevaartstadje vandaan. Terug naar het bosrijke, en véél rustiger buitengebied. Opnieuw vergezeld door een autoweg.
Eigenlijk wilde ik een wat kleiner rondje doen, dan mijn internetprintje aangeeft. Een gebrek aan veilig beskeelerbare, tussentijdse uitwijkmogelijkheden dwingt me echter, dit stuk van de route volgens het boekje uit te rijden. Behalve engelenasfalt is er ook duivels wegdek. Het dorpje Winnekendonk (door luie Duitsers afgekort tot "Wido") geniet de twijfelachtige eer van een onvervalste skeelerhel. De pittoreske, gloednieuwe rode betonklinkerbestrating door het dorp mag dan nostalgieverhogend werken voor bewoners en gemeentebestuurders, maar rammelt eerzame skaters de vullingen uit de kiezen en de lagers uit de wielen. Verderop wordt het gelukkig geleidelijk beter. Ik tril nog lang na, maar heb m'n lagers en m'n vullingen nog.
Langzaam begint de vermoeidheid te komen. Een eind voorbij de smalle stoepjes in het dorp Kapellen (ze bestaan dus nog!) stopt het orgasfalt. Vanaf hier is het enkele skielometers zwoegen geblazen. Tegen de straffe wind in. Over een fietspadloze autoweg, waar gelukkig skatefreundlich gereden wordt. Eenmaal terug op de kruising in Wetten breng ik, op een bankje bij de dorpspomp, conditie en vochthuishouding weer enigszins op peil.

Na de heilzame tussenstop skate ik opnieuw in de richting van Kevelaer. Een gloednieuwe rondweg, met dito spitzenklasse fietspad, leidt dit keer ver langs de godshuizen en verkeersdrukte heen. Een aansluitende, al even voortreffelijke Radweg voert mij vervolgens terug richting startpunt. Op adelaarsvleugels gaat het nu, met de wind in de rug. Ik passeer boerenslootjes en zelfs oerhollandse tuinbouwkassen, die thuis in Vierpolders niet (of wel?) zouden misstaan. Ontzie eventjes mijn vermoeide onderstel op een bushaltebankje "An de Klus" in het plaatsje (echt waar...) Lüllingen. De Bondsrepubliek toont zich van haar meest Hollandse zijde.

Het is na een kleine vier uur en zo'n 60 km, dat ik de parkeerplaats in Straelen weer oprijd. Vermoeid zijg ik neer op de Peugeotstoel en ontdoe mij van mijn brandende rolschoeisel.
"Toch een mooie prestatie", al zeg ik het zelf.....
Vergis ik mij, of kijkt ook Hannelore Kraft mij vanaf haar billboard instemmend aan?

Routekaartje...

Grotere kaart weergeven
Let op!:
De kleur blauwgrijs (= gemiddeld wegdek) wordt op het bovenste kaartje omwille van de duidelijkheid aangegeven als geel.

Routebeschrijving en info...

(cijfers gebaseerd op informatie van de gps)
datum: 16-4-2010
bewegingstijd: 3:41 u
afstand totaal: 60,30 km
gemiddelde snelheid: 16,3 km/u