De Rotterdamse Wednesday Night Skate.

Op 25 juli 2007 heb ik opnieuw deze tocht gereden. Het parcours was inmiddels veranderd. Het gps-kaartje en de tijdswaarneming geven de situatie van deze laatste tocht weer, inclusief de aanrijroute vanuit Overschie-Kleinpolder waar mijn auto stond. De terugrit na afloop is door de gps slechts gedeeltelijk geregistreerd, vanwege een plotselinge energiecrisis als gevolg van lege batterijen.

In deze tijd van kortstondige hypes is er weer een nieuw fenomeen geboren.
Elke stad van enige omvang die een zekere populatie van rolschaatsers en wielgangers heeft, moet eraan geloven.

Waar ik het over heb? Over de NIGHTSKATE natuurlijk!
De Franse hoofdstad oefent op patineurs-en-ligne uit vele windstreken al heel lang een grote aantrekkingskracht uit. Elke vrijdagavond verzamelen zij zich op één punt, om vervolgens gezamenlijk door het centrum te wheelen. Het afgelegde parcours is hier en daar behoorlijk steil. En zoals veel skaters tot hun schade hebben mogen ondervinden, is de combinatie van ongeremd schoeisel met sterk hellend asfalt niet vruchtbaar.
Erg veilig kan deze nachtelijke optocht van grote groepen skaters dan ook niet zijn. Maar dit lijkt geen van de deelnemers te deren. Parijs heeft tenslotte een twijfelachtige reputatie op te houden van spraakmakende verkeersongelukken. Al dan niet in tunnels. . .

Ook in Amsterdam heeft menige streetroller een tunnelsyndroom opgelopen na de rampzalige taferelen die zich een vorig seizoen in de trotse IJ-tunnel afspeelden.
De gebrekkige organisatie van het bedoelde evenement en de grootschalige opkomst zullen daar zeker debet aan zijn geweest. De skeelerervaring van veel deelnemende skateyups van rond de grachtengordel is nogal eens omgekeerd evenredig aan hun maatschappelijke positie en reikt veelal niet verder dan enkele rondjes Vondelpark.
Toen een heldere geest zowel het tunnelparcours als het wedstrijdelement verwijderde, onder gelijktijdige toevoeging van een dosis swingende, mobiele housemuziek, was een voor Nederland nieuw fenomeen geboren. Genoemd naar de tijd van handeling en dat illustere Franse voorbeeld natuurlijk.
In goed Nederlands: de Friday Night Skate ("vrijdagnachtschaats").

Iedere serieuze skater weet, dat duisternis en rolschoeisel moeilijk samengaan. Zeker in combinatie met het drukke verkeer in een stadscentrum. Toch verhinderde die wetenschap niet, dat het verschijnsel tomeloos populair raakte. Eerst in Amsterdam natuurlijk, maar spoedig daarna ook in veel andere plaatsen. Niet in de laatste plaats vanwege de aantrekkingskracht van de après skate na afloop.

Ook Rotterdam ging met het succesvolle concept aan de haal. De plaatselijke variant "Wednesday Night Skate", trok al spoedig vele malen meer deelnemers dan het Mokummer origineel. Tot enkele tienduizenden rijders zelfs. Reden voor mij, serieus natuurtochten skeeleraar, om dit nieuwe skateconcept eens aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Veel lol en weinig inspanning. Zo laat zich het evenement het best typeren. Niet direct iets voor een toertochtrijder, die liever afziet tot hij erbij neervalt. Omdat een bepaalde vorm van skeelerluiheid mij wel aanspreekt, stond ik die woensdagavond dan toch op tien wielen op de Nieuwe Binnenweg. Voor het café van Radio Rijnmond hadden zich drommen funskaters verzameld. Meest achtwielers, slechts een enkele speedskater wachten de gebeurtenissen af. Een alleraardigst meisje drukt me een reclamefoto met het deelnemersveld van de vorige tocht in handen. Duizenden lachende gezichten tussen de sponsorreclames. Na twee keer lijn zes ploegt zich een glimmende Chevvy pickup truck uit de fifties door de gewielde menigte. Voorzien van een formaat geluidsboxen, dat op het gemiddelde Stones-optreden niet zou misstaan. Eerst de onvermijdelijke groepsfoto's ("even lachen naar het vogeltje.."). Bedoeld voor de volgende uitgave van het vlugschrift dat ik in mijn handen heb.

Dan zet het truckje zich in beweging, gevolgd door een verwachtingsvolle menigte. De Chevvy heeft weinig moeite met de stampende house die uit de speakers tettert, mijn oren des te meer. Maar het is feest. Ook de achterste skaters van het kilometerslange lint achter de truck willen kunnen meedeinen op het houseritme. We zetten Rotterdam op stelten. Niet alleen de burgemeester heeft daarop het patent. Ook nachtcollega Deelder, doorgaans wel te porren voor dit soort gebeurtenissen, laat zich niet zien. Houdt kennelijk niet van house..
Ik hoor zelf ook liever symphorock, maar de sfeer vergoedt veel. Het gaat niet om de snelheid of de afstand, maar om de fun. De meest merkwaardige uitdossingen zie ik. Beethoven rollt over, met pruik en helm. Bruid en bruidegom skaten langs een gesloten stadhuis. En stelt zij daar een bijenkoningin voor, of alleen maar een strontvlieg in Vitesse-shirt?

Snelheid maken tussen deze drommen mensen in is er niet bij. Met al die tramrails is het ook levensgevaarlijk. Dus bewegen we ons in een kalm gangetje richting Kralingse Plas. Richting ravitaillering. De sponsor biedt ons op het 10 km-punt een concurrerend merk cola aan. Het funnen blijkt voor een aantal deelnemers te vermoeiend geweest. Een uitgedund gezelschap zet zich na een kwartier weer in beweging achter de tetterende rode Chevvy aan. Tot ver voorbij het Kralingse bos kom ik nog groene colablikjes tegen. De duisternis valt in als we de smalle Honingerdijk opdraaien. Terug naar het centrum.

Hoe dichter bij het eindpunt, hoe chaotischer het wordt. Een clown skate rakelings achter mij langs over de tramrails. Trossen deelnemers laten zich door het mobiele geluidspodium voortslepen, wat niet geheel zonder risico is. Maar zonder kleerscheuren bereiken we Radio Rijnmond weer. Daar zwermen de deelnemers uit over de sfeervol verlichte terrasjes langs een nog altijd verkeersvrije Nieuwe Binnenweg.
"Niet echt een sportprestatie van formaat", evalueer ik, "twintig kilometer in twee uur."
Maar daarvoor kwam ik hier ook niet. Ik deed mee voor de te gek coole sfeer (zoals dat heet) en heb genoten.
Ik raak op weg naar de auto aan de praat met een skatenimf, die me aan mijn gebit herkent. Ze blijkt medewerkster van mijn Schiedamse tandarts en heeft zich eveneens kostelijk vermaakt.
"Zo zie je maar weer", stel ik vast. "'t Is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente."
Zelfs nu de zomer op haar eind loopt....

Grotere kaart weergeven

Routekaartje...

Routebeschrijving en info...

Onderstaande gps gegevens betreffen, samen met het Google kaartje, de op 25-7-2007 opnieuw door mij gereden route, incl. aan- en afvoerroutes. De routebeschrijving betreft de tocht uit bovenstaand verhaal:

(cijfers gebaseerd op informatie van de gps)
datum: 25-7-2007
bewegingstijd: 2:25:34 u
afstand totaal: 26.25 km
gemiddelde snelheid: 10.8 km/u

Het parcours van de oorspronkelijke route luidt:

1. De start is op de hoek Nieuwe Binnenweg en Mathenesserlaan, nabij het café van Radio Rijnmond.
2. De openbaar vervoervoorziening hier is uitstekend; auto's parkeren is moeilijker. Zelf stond ik in de parkeergarage van het Dijkzigtziekenhuis.
3. De route kan per keer afwijken; ik reed onderstaand parcours: Steeds over de door politie vrijgehouden asfaltrijbaan.
4. Via Mathenesserlaan over Westblaak naar Coolsingel.
5. Hofplein, Pompenburg, Goudsesingel en Boezemweg.
6. Verderop heet het (Nieuwe) Boezemstraat. Rechtsaf de Boezemlaan, verderop de Kralingse Plaslaan.
7. Via Pr. Beatrixlaan en Boszoom resp. Kralingsezoom naar V. Rijckevorselweg naar de Oostzeedijk.
8. Deze uitrijden voorbij het Oostplein, vervolgens de Bg. Van Walsumweg en terug de (West)blaak weer op.
9. Dit brengt ons tenslotte naar Mathenesserlaan en Nieuwe Binnenweg, het eindpunt.