Eilandspoldertocht Schermerhorn-De Rijp. Van Dorp tot Dorp... (plm. 40 km.)

Dank zij het broeikaseffect wordt er niet meer op buitenijs geschaatst. De tijden veranderen. De IJsverenigingen in de regio, die in het verleden schaatstochten organiseerden, zetten tegenwoordig skeelerroutes uit.
"Maar die vinden toch het hele jaar door plaats in elke uithoek van het land?
Daar ga je toch niet zo'n eind voor rijden?"
"Helemaal waar", zou je zeggen. Maar zo'n ritje naar de kop van Noord-Holland brengt je wel in de sfeer van die aloude poldertochten op de schaats. Een tweede reden om voor dit evenement te kiezen is de gerede kans een internet vriendin te treffen.

De Rijp blijkt een pittoresk dorpje te zijn. Ergens tussen Purmerend en Alkmaar in. Ooit woonde hier de illustere ingenieur Leeghwater, geestelijk vader van dit poldergebied dat hij door molens liet leegzuigen. Daarmee de actieve sporters onder ons de gelegenheid gevend, landschappelijk mooie polderroutes te rijden. Met, naar keuze, ijzers of wielen onder je schoeisel.
Het evenement dat mij hier naartoe riep, blijkt onderdeel te zijn van een groter geheel, dat drommen bezoekers trekt. Al snel lopen mijn Daihatsuutje en ik ons dus vast in de smalle Rijpse straatjes, die de braderiedrukte duidelijk niet aankunnen...
Als het me na veel omzwervingen en nog méér tijdverlies eindelijk lukt, ergens een felbegeerde parkeerplaats te bemachtigen, weet ik me nog maar net binnen de afgesproken tijdslimiet van zowel organisatie als skeetvriendin bij het inschrijfcafé te vervoegen. Ik bestel er 'n koffie tegen de parkeerschrik en twee inschrijfkaarten voor het geval dát.
"Ik heb 'dr zin an...," zou Pim opgemerkt hebben, als hij tenminste ooit zou hebben geskeelerd....
Maar, zoals door voornoemde politicus is aangetoond: de werkelijkheid kan véél afschuwelijker zijn dan wij ons in onze stoutste dromen durven voorstellen.....

Drie kwartier later zit ik nog altijd bij de ingang van 't café op gezelschap te wachten dat niet komt. Steeds meer toerrijders lopen na hun tochtje binnen bij het café, om aan de inschrijftafel hun volle stempelkaart voor een medaille om te wisselen. Nog even langer wachten en ik hoef niet eens meer van start te gaan. Het ziet er naar uit dat er vandaag géén skatemaatje bij zal zijn....
Met bloedend hart moet ik mijn eigen, persoonlijke skeelerlot dan maar ondergaan.
Het wegdek doet zijn uiterste best om een zo desolaat mogelijke sfeer op te roepen. Klunend tussen drommen braderiegangers door, via barbaarse klinkerbestratingen (stáát zo romantisch in dit pittoreske dorpje...) worstel ik me een weg naar het reddende asfalt buiten de bebouwde kom van De Rijp...
Ik ben begonnen aan mijn helletocht! Maar 'ns zien hoever ik om deze tijd nog kom. Het weer werkt in elk geval fantastisch mee.
Al skielurrend komt ook de levensvreugde weer snel terug. De organiserende KNSB heeft prima uitgepakt. Stempelposten en koek-en-zopies. Het lijkt, de warme zon op m'n helm even buiten beschouwing latend, waarachtig wel een schaatstocht! Deze sport biedt niet alleen een goed tegenwicht tegen de oprukkende ouderdom, maar blijkt ook tussen mijn oortjes heilzaam te werken.
Maar het pokdalige asfout onder de wielen houdt me bij de les. En m'n schaatsillusies in toom. Hoe rotter het wegdek, hoe sterker mijn verlangen wordt om de maximumafstand van 35 km. maar te pakken... Ondanks de waarschuwing van één der Driehuizer stempelaars (wiens hokje ik als 'n Piet Kleine bijna voorbijschoot) dat de resterende speeltijd waarschijnlijk onvoldoende zou zijn voor de twintig skielometers die me hier nog van De Rijp scheiden.
Er zijn geen andere skaters (skatesters..) om mijn aandacht van het beroerde wegdek en het mooie landschap te houden. Dus rammel ik de wielometers onder mijn Bauer frames door in een poging, om toch vóór sluitingstijd op mijn uitvalsbasis in het dorp van Leeghwater terug te keren.

Twee fietsers die met een andere tocht door de droogmakerij bezig zijn houden mij even gezelschap. Dat biedt me de mogelijkheid het afkalvende tempo weer wat aan hen op te trekken. In de richting van de 20 km/u en van het dorpje Schermerhorn. Dat vormt een onderdeel van de eerder ten tonele gevoerde Mijzenpolder schaatstocht.
Op wielen is het plaatsje aanmerkelijk lastiger te nemen dan op de gladde ijzers. Bij het zien van de kaalgeschrapte kruising bij de ingang van het dorp bekruipt me het gevoel dat ik deze extra lus op de route maar beter helemaal achterwege kan laten. Scheelt gauw weer zo'n drie kilometer klinkerverdriet.
Maar doorzettingsvermogen wint het van gemakzucht. Puur op karakter haal ik zelfs de laatste, nog geopende stempelpost, onder de schaduw van de Schermerhorner kerktoren...
Nog even probeer ik ook te gaan voor de controlepost in het volgende dorp Grootschermer. Ik heb inmiddels zo veel plezier in dit tochtje gekregen, dat ik zulks nog wel haalbaar acht. Maar de vol leedvermaak lachende dames die ik, na uiterste krachtsinspanning, achter de stempeltafel tref, drukken mij met de neus op de harde werkelijkheid. Jammer maar helaas... Ik ben gewoon véél te laat gestart!
Eigen schuld!
Zo'n mooie skeelertocht verzaken omwille van een skatedame...
Berouw komt helaas altijd ná de zonde.... Aan de laatste kilometers terug naar De Rijp beleef ik lang niet zo veel plezier meer. Niet alleen vanwege de schaamte die zich van mij meester maakt. Ook de nostalgische straatkeitjes op de laatste kilometers van Noordeinde tot het startcafé leveren hun niet te onderschatten bijdrage.

Als ik mij tenslotte in de deuropening van de trouwe, kleine Daihatsu van mijn rolschoeisel ontdoe, voel ik me best wel voldaan. Ondanks alle doorstane leed. En beslist niet alleen vanwege de passerende, vriendelijke dame met kinderwagen, die zich het lot van deze eenzame (en eerzame!) skeeleraar aantrok.
Ik heb vandaag niet vergeefs gereden, zo blijkt. Voor de zojuist geleverde topprestatie werd me door de dames van de inschrijving, ondanks het late tijdstip, toch nog eremetaal in het vooruitzicht gesteld!

Routekaartje...

Routebeschrijving en info...

De route was tijdens het evenement niet afgezet. Omdat het merendeel over wegen voert met rustig autoverkeer, is de tocht op elk gewenst moment te rijden. Enige ervaring met autoverkeer (en met beroerd wegdek) strekt tot aanbeveling.
Ik vertrok zelf uit De Rijp. (Café Blokdijk, Grote Dam 3)
Ook vanuit alle andere plaatsen die ik aandeed kan uiteraard gestart worden.
Succes met de tocht. Let wel goed op. Je rijdt uiteraard altijd op eigen risico.

Het parcours van de route luidt:

1. Vanuit De Rijp skeeler ik zuidwaarts, richting "Oost-Graftdijk", over klinkerbestrating.
2. Bij de onderdoorgang provinciale weg N244 iets links het asfaltfietspad nemen.
3. Blijf met de weg mee de richting "Oost-Graftdijk" volgen, laat het pontje links liggen en volg inline skatend de dijk.
4. Blijf in Oost-Graftdijk de dijk naar West-Graftdijk volgen.
5. In het laatste plaatsje de klinkerweg naar rechts omlaag skaten. Richting "Driehuizen" blijven skeeleren. Na het dorp gaan de klinkers weer over in (niet zoveel beter) asfalt.
6. Via de dijk bovenlangs de polder skate ik tot het rechts omlaag gaat. De klinkers van Driehuizen.
7. In Driehuizen gaat de weg eerst scherp links, direct na de bocht weer linksaf de brug over en gelijk rechts verder langs het water.
8. Ik blijf richting "Stompetoren" rolschaatsen tot een T-kruising. Daar skate ik rechts, blijf langs de vaart rijden, en na enkele honderden meters linksaf naar beneden de kaarsrechte weg in.
9. Deze komt uiteindelijk uit bij de provinciale weg N243, waar ik de parallelweg rechtsaf skate. Die voert me na enkele kilometers langs de museummolen bij Schermerhorn.
10. Ik kan bij het grote kruispunt met stoplichten gelijk rechtsaf de Schermerdijk op skeeleren, richting "Grootschermer".
11. De officiële route bevat nog een lus door Schermerhorn. Dat is oversteken bij de stoplichten, rechtsaf aan de overzijde het fietspad op, en na ongeveer een km. de scherpe bocht links omlaag het dorp in nemen naar de kerk. Daarvandaan loopt weer een weg linksaf, terug naar de stoplichtenkruising van zojuist.
12. In Grootschermer sla ik rechtsaf richting "Zuid-Schermer". Na een goeie honderd meter inline skaten linksaf de kaarsrechte Middenweg op.
13. Helemaal aan het eind skeeler ik linksaf omhoog de dijk op. Die volg ik naar Noordeinde.
14. Daar rechtsaf de brug over en via de klinkers rechtdoor richting "Graft".
15. In dat dorp rijd ik helemaal tot de T-kruising, waar ik linksaf kan, terug naar De Rijp. Een prachtige tocht!