Zoek op de site:

Aangepast zoeken

sfeerverhaal

routebeschrijving

routekaartje

< < < vorige < < <

Het copyright van deze site en haar inhoud, voor zover niet anders vermeld, berust bij Johan Grootveld.

Site design:
Johan Grootveld / Blinksoft

skeeleraars met helmen op de skate marathon

Met Skate-A-Round in Berlijn.

Real,- Marathon 2005 (42,195 km),
Berlin Parade 2005 (plm. 25 km) en
Fläming skateparadijs (Rundkurs 4; 43,025 km)

Het verhaal is eerder gepubliceerd op de site van Skate-A-Round.

In het donker achter het station van Duivendrecht staat een klein formaat touringcar te wachten. Eromheen wat schimmige gestalten en een berg bagage. Onder de openstaande klep komt Gina, de buschauffeuse, tevoorschijn. Ik overhandig haar mijn tas met trouwe Zandstra's en mijn plunjezak, welke ze ergens achterin het donkere gat stouwt. Ondanks dat de motor de lucht al een tijdje met haar dieselgassen bezwangert, duurt het nog even voor we inderdaad wegrijden.

We gaan naar Berlijn!
Een beetje om herinneringen op te halen. Te zien wat er de laatste jaren alweer veranderd is. Maar toch vooral om weer 'ns deel te nemen aan die enige echte, onvolprezen "Real,-" Skeelermarathon! Ging ik voorgaande jaren op eigen houtje met diverse vervoermiddelen, dit keer heb ik gekozen voor de illustere reisorganisatie "Skate-A-Round".

Na Amersfoort vult de tot dan halflege bus zich met bruisend skateleven. Er wordt geschoven met zitplaatsen en bagage. Er is theorieles van 'n skatecrack en uitleg over de boordkeuken.
In Hengelo monsteren nog twee dames aan, maar als we de Bondsrepubliek inrijden, daalt de rust op ons neer. Tussen Osnabrück en Bad Oeynhausen verkeert de inhoud van de bus in diepe rust.

Zelf kan ik in een verkeersmiddel de slaap meestal moeilijk vatten. Als Gina diep in de nacht, al dan niet bewust, exact op de voormalige Oostduitse grens bij Helmstedt een pauze inlast, ben ik dan ook klaarwakker.

Vrijdag

Berlin Parade 2005

(Info route, plm. 25 km)

Het is nog zeer vroeg in de ochtend, als we de volgende stopplaats aan de Berliner Ring oprijden. Koffiebekertjes en slaperige koppen rond het toiletgebouwtje.
Tot mijn verbazing begroet de marathonhoofdstad ons niet met files. We rijden over de Avus bijna ongehinderd de Ku'damm op, waar de bus het skategezelschap recht voor Hotel Panorama uitbraakt.

De opwinding van het weerzien met Berlijn wint het van mijn vermoeidheid. Iemand ontdekt mijn kwaliteiten als Stadtführer en al spoedig staan we met z'n vieren bij het U-Bahnstation Unter den Linden, pal voor de Russische ambassade. Van hieruit bestuurde de KGB de socialistische gang van zaken in de ehemalige DDR. Nu staat er alleen een landerige waakagent zich op de stoep te vervelen. Als hij van onze marathonplannen verneemt, stijgen we een stuk in zijn achting.
Door de al aardig ingebouwde Brandenburger Tor lopen we in de richting van de Reichstag. De twee gebouwen stonden vroeger precies aan weerszijden van de illustere Muur, waaraan nu alleen nog een strookje keitjes in het wegdek herinnert.

Telkens als ik Berlijn bezoek, word ik op deze plek door een indrukwekkende rij toeristen afgeschrikt. Wachtend voor het veiligheids-bliep-poortje, dat onverlaten buiten het parlementsgebouw moet houden. Dankzij Karen, Ad en Minze beproef ik dit keer maar eens wel mijn geduld. Wat na drie kwartier wordt beloond met een fenomenaal uitzicht over de herrezen Duitse hoofdstad.

Het is hier behoorlijk druk met voorbereidingen voor de marathon. Overal worden tentjes opgebouwd. Hier worden morgen tienduizenden rijders opgevangen na de finish. Een enkele skater ploegt zich nu al tussen vrachtwagentjes en kabels door. Mij niet gezien! Vanmorgen zijn wij nog even gewone voettoeristen.
Verderop, bij de gloednieuwe regeringsgebouwen aan de Spree, staan veel cameraploegen. Niet voor de marathon maar voor de pas gehouden verkiezingen. We treffen die avond op tv de nieuwbakken bondskanselier Angela Merkel in dezelfde entourage, als waar wij op dit moment rondlopen.

Op de Berlin Vital Beurs komen we 's-middags al een beetje in skatestemming. Stands met de mooiste skeelergadgets rijgen zich aaneen. We wurmen ons tussen kwijlende liefhebbers door en halen (natuurlijk helemaal bij de achterste ingang van het uitgestrekte beurscomplex) onze marathoninschrijving op. Compleet met een Champion tijdmeetchip, model 2005. De U-Bahn brengt Minze en mij vervolgens terug naar het hotel, waar ik probeer nog iets van mijn in de bus kwijtgeraakte nachtrust te compenseren.

logo berlinparade met berlijnse beer met speedskates Diezelfde avond wordt er alweer een beroep op mijn fitheid gedaan. Vanaf het "Rotes Rathaus", in de voormalige Hauptstadt der DDR, vertrekt de Berliner Parade.
De oppervlakkige beschouwer zou dit evenement kunnen zien als een nachtschaats (nightskate). In werkelijkheid betreft het hier echter een uiterst serieuze, politieke demonstratie.
"Vrije skatepaden en meer rechten voor skaters", luidt de leuze, die op een spandoek wordt meegevoerd. Het 's-avonds in het donker door een grote stad rollen is in dit land kennelijk alleen mogelijk wanneer het gebeuren als politieke "Demo" wordt aangemeld. Maar dan is de begeleiding van oom agent ook "Deutsch gründlich" geregeld.
Vele politiemotoren geven ons vrij baan. Vanaf de rug van een skater klinkt mobiele discomuziek in een blauw schijnsel. Het rolt fantastisch over strak en verkeersvrij asfalt, in een zelfs voor mij goed bij te benen tempo. Na een korte pauze (notabene op de stoep van ons hotel!) keren we via het Schloss Charlottenburg weer terug naar het oude, Oostberlijnse raadhuis. Daar lost de stoet zich sneller op dan hij zich eerder die avond vormde.

Zonder politie-escorte leggen we vervolgens opnieuw de route van deze avond af. We storten ons dit keer met ware doodsverachting in het Berlijnse verkeer. Via fietspaden vol in de weg lopende voetgangers, losliggende tegels, kinderhoofdjes en langsrazende taxi's. Terug naar een hopelijk betere nachtrust het hotel.

Zaterdag

Real,- Marathon Berlin 2005

(Info route, 42,195 km)

Als een blok geslapen. Vandaag is het de marathondag! Er wordt als voorbereiding een skateclinic gehouden, waar onze groep onder leiding van enkele cracks nog even de techniek tot in de puntjes kan oefenen. Bij mijn sportieve niveau zou zo'n training geen overbodige luxe zijn. Toch laat ik me, met enige schaamte, liever door de aantrekkingskracht van de Duitse hoofdstad verleiden. Die enkele keer dat je in Berlijn bent, moet je daarvan profiteren. Klinieken zijn er tenslotte in Nederland ook genoeg, nietwaar?
Terwijl sportievere Skate-a-Rounders dan ik, zich in het zweet oefenen voor een betere marathontijd vanmiddag, verdoe ik mijn energie bij het luchtbrugmonument op vliegveld Tempelhof. Daar vlogen de geallieerden na de oorlog een jaar lang onafgebroken voedsel en brandstof binnen, toen de stad door de Russen was afgesloten van het westen.
Ik flaneer ook weer eens over de Alexanderplatz in Oost, aan de voet van de imposante televisietoren. Tussen de bouwplaatsen, neonazi's en Burger King, is de vroegere socialistische sfeer er tegenwoordig ver te zoeken. Dat laatste geldt eigenlijk ook voor mijn skateconditie. Die wordt er door het stadslenteren niet beter op. Hoe kan ik straks nog een redelijke tijd neerzetten?

In het uitgestrekte Sperrgebiet rond de Strasse des 17ten Juni is het, enkele uren vóór het startschot, al een drukte van belang. De organisatie heeft mij, ondanks het indrukwekkende PR van 1:42 uur dat ik heb opgegeven, in één der achterste startvakken ingedeeld. Een vergissing of een vooruitziende blik ?
Ik wurm me illegaal enkele vakken in de richting van de startmatten. Enkele skaters met een "E" melden behulpzaam, dat mijn startvak een flink stuk terug naar achteren is. Beschaamd druip ik dus een stukje af, vouw de vernederende "H" op mijn borst onzichtbaar naar binnen, en probeer het langs de andere rijbaan opnieuw.

En daar gaat-ie dan! Over spiegelglad asfalt snorren honderden wieltjes over de brede allee. Rond de Siegesäule richting Friedrichstrasse. De eerste slachtoffers vallen. Ambulancepersoneel zit rond een bebloede skater, blockers sturen de rollende meute de andere rijbaan op.
Extra opletten dus! Het kan hier link zijn.
We naderen de wat bredere boulevards in het oostelijk stadsdeel. Bekend gebied voor mij. Ook hier vallen slachtoffers. Dit keer door de tramrails op de Karl Marxallee.
Ik pik aan bij een Deens groepje, dat in hetzelfde belachelijk lage tempo rijdt als ik. In dit stadium wil ik me nog niet opblazen. Langzamerhand verspreidt de rollende menigte zich en ontstaat er meer bewegingsruimte. In een wijde boog omzeil ik het natte slagveld bij een water-uitreikpunt.

logo real berlin marathon met inline skaters De meeste Skate-a-rounders zijn in geen velden of wegen meer te zien. Tot Rathaus Schöneberg (waar Kennedy zich ooit als "ein Berliner" omschreef) wissel ik regelmatig tussen de Denen en een baardaap in knaloranje skatesuit, die iets harder lijkt te gaan. Ik moet vanaf hier maar eens wat meer aan mijn tempo doen.
Veel levert het switchen niet op.
Na de psychologische grens vlakbij de Wilde Eber (hierna gaat het parcours iets bergafwaarts, wat moegestreden skaters nieuwe energie geeft) word ik alweer door de Denen ingehaald.

Hier skeeler je echt voor je plezier. Het wegdek is nog altijd uitstekend en niemand die je in de wielen rijdt! Ik vraag me af of ik op een beetje verantwoord schema lig.
Het antwoord op die vraag komt snel. Bij de Hohenzollerndamm staat ie.
De gevreesde man met de hamer, om me van mijn skeelers te slaan!!
In opperste nood grijp ik naar mijn laatste notenreep. Voorlopig een probaat wapen. Ik pik met hernieuwde kracht aan bij een paartje, dat mij een pelotonnetje verderop weer aflevert.
Ha! Daar is ook de oranje baardaap weer!
Met hernieuwde kracht gaat het nu terug in de richting van het centrum.
Langs de Urania en de Potsdamer Platz.
Gisteren reden we hier ook al!

Ik begin de strijd met de verzuring opnieuw te verliezen. Zonder reddende energiereep zal het zwaar worden tot de finish. Nog even volhouden....
De Gendarmenmarkt.....
De baardaap weet weer wat te versnellen en loopt uit.
Het onttakelde Palast-der-Republik...
Nu wordt het echt aftellen!
Daar is het Rote Rathaus!

Nog twee kilometertjes maar....
Twee bochten naar links en het gaat Unter den Linden op.
Ik pers de laatste restjes energie uit mijn benen. In de verte wenkt de Brandenburger Tor.
Nog een goeie kilometer scheidt mij van de finish. En een stuk abominabel ruw asfalt. Links en rechts van mij zie ik moegestreden skaters onderuit gaan. Oppassen dus om niet in het zicht van de haven te stranden!
Maar alles gaat goed.
De drommen applaudiserende mensen bij de finish zorgen voor een laatste opleving. Als op adelaarsvleugels word ik onder het finishdoek door gedragen.
De klok erboven lijkt in het voorbijgaan een veelbelovende tijd aan te geven: zo rond de 1:45 uur! Beduidend beter dan de ruim twee uur waarop ik vooraf had ingezet.
Dik tevreden met het resultaat. Zelfs als later de definitieve tijd, door de organisatie per GSM gepresenteerd, 1:47:59 blijkt te zijn.

In het finishgebied laat ik mij met bananen, medaille en plastic zweetcape een beetje oplappen. Daar tref ik ook Minze, die al even binnen is. Samen besluiten we ons kilometrage van deze dag nog wat te verhogen, door naar het hotel terug te skaten.
Met mijn Duitse vriendin Kerstin had ik daar afgesproken. Voor een gezamenlijke evaluatie van deze dag op een terrasje aan de voet van de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche.

Zondag

Fläming skateparadijs

(Info Rundkurs 4; 43,025 km)

Als afsluiting van een vruchtbaar marathonweekend gaan we nog wat kilometers maken op het roemruchte Fläming skatepad. Dat ligt enkele tientallen kilometers onder Berlijn en vormde voor mij één van de hoofdattracties van het weekend.
Niet iedereen voelt zich na de 42 marathonkilometers van gisteren geroepen, om voor een vergelijkbare afstand alweer de wielen onder te binden. De schifting vindt plaats als de bus vlakbij Kloster Zinna een plekje vindt. Vlak langs het beroemde skeelerpad. Het gedeelte van de groep met ongeveer mijn niveau, blijft in de omgeving achter. Wandelen, lezen en genieten van de natuur.

De echte die-hards vertrekken in vol ornaat voor nóg een ochtend skeelerplezier. We rijden de gloednieuwe Rundkurs RK4, door bossen en golvende velden. Met een orgasfalt kwaliteit die ik over zulke lange stukken nergens eerder mocht meemaken. Het gevoel laat zich nog het best vergelijken met het schaatsen op glad, diepzwart ijs!! De juichende commentaren van skaters op de Fläming website zeggen niets teveel!

logo flaemingskate met inline skater Door een vreemde speling van het lot bevind ik mij in dit gezelschap van net iets te geoefende rijders. Moe of niet, ik wil koste wat het kost een keer het echte Fläminggevoel ervaren hebben! Heerlijk duurt het langst. Toch eist de marathon van gisteren zijn conditionele tol. Al snel zie ik de andere skaters aan de horizon in het landschap verdwijnen. Maar dan blijkt dat de organisatie ook hier aan gedacht heeft. Bezem skater Martijn houdt mij in de achterhoede gezelschap. Service van Skate-a-Round. Zelfs de zwakste deelnemer laten ze niet zomaar in de rimboe achter! Samen genieten wij in een rustig tempo van de zonovergoten omgeving en het fantastische pad. Tussen de herfstbossen, graanvelden en restanten van voormalige collectieve boerderijen. Zo nu en dan komen we andere skaters of fietsers tegen.

Via Werder en Fröhden bereiken we Bochow. Bij de Gäststätte midden in het dorp treffen we ook de rest van onze groep. Wachtend op het broodnodige vocht en de caloriën om de rest van de Rundkurs aan te kunnen. Of gewoon genietend van het zonnetje en de idyllische omgeving. Voor mij één bord gebakken aardappelen met ei later staan we weer op de wielen. Dit keer blijft het peloton bijeen. Heb ik zoveel voordeel van het handje dat Ad mij op zwakke hellingmomenten van achteren toesteekt? Of stijgt het zojuist genuttigde bier sommige deelnemers naar de beenspieren? Bij Oehna passeren we nog een onvervalste DDR-spooroverweg. Lagers, wielen en frames kreunen bij hoogteverschillen van vele centimeters in het wegdek. We passeren dit reliek van een voorbije tijd gelukkig allemaal ongeschonden.

Via Dennewitz maken we dan de cirkel bijna rond in Jüterbog. Echter niet vóórdat er gewonden vallen in een steil dalend, bochtig stukje even daarvoor. Ik ben dan inmiddels alweer in de achterste regionen van het peloton beland. Dit keer samen met Lex, big boss en dienstdoend bezemwagen van Skate-a-Round. Als wij, dankzij de remkracht van Lex en mijn lage tempo, de gevarenzone heelhuids gepasseerd zijn, blijkt Ad daar een forse schuiver te hebben gemaakt. Gelukkig is het minder ernstig dan het eruit ziet.

Even lassen we verderop, bij de 200 meter oefenpiste in Jüterbog, nog een korte stop in. En dan zijn we alweer terug bij Gina en haar bus. Klaar voor de lange weg terug naar huis.
Naast een prachtig zicht op de hoogtepunten in het landschap, dit keer bij daglicht, heeft de reis voor mij nog een andere verrassing in petto.
Een felbegeerde afstands/snelheidsmeter! Ik blijk glorieus overwinnaar in een onvervalste Berlijn quiz!
Kortom, een onvergetelijk weekend dat voor herhaling vatbaar is.