De skeelermarathon Rotterdam on Wheels 1999 en 2008.

Vrijwel elk jaar rijd ik mee met de skeelermarathon "Rotterdam on Wheels". Dat is een vaste traditie geworden. Fortis heeft de marathonfakkel inmiddels overgenomen van Bauer. De editie van 2008 kreeg ik voor het eerst skatemaat Jan de Schipper zover, om ook eens mee te doen. Zijn zoon doet dat al jaren in de (aller)voorste gelederen. Wij oudjes zien onze tijden langzaam teruglopen. Onderstaand verhaal betreft mijn deelname aan de tocht van 1999. De gps informatie en het Google kaartje betreffen de gegevens van Jan in de editie 2008.

De tweede Marathon "Rotterdam on Wheels" van sponsor Bauer (niet Frans, maar de skeelerverkoper) staat weer voor de deur. Vorig jaar werd dit evenement bedacht als vervangende schaamlap voor de uit de loopmarathon gewerkte rolstoelatleten. Bij de eerste aflevering bleek het spektakel tamelijk druk bezocht te worden door al wat op armkracht rijdt.
En, voor de skeeleraars onder ons, op beenkracht.

Op grond van de ervaringen van het afgelopen jaar zijn enkele zaken gewijzigd. De organisatoren proberen nu het skatekaf van het skeelerkoren te scheiden door een LIMIET te stellen aan de te besteden tijd!
Only two hours for me. Meer niet.
Vorig jaar kon ik na veel oefenen een tijd van 2:10 uur uit de klok persen. Dit jaar is zo'n tijd goed voor een smadelijke aftocht in de bezemwagen.....

De vraag van Cees van Zwieten tijdens een zwaar bewolkte zonsverduistering in het Franse Laon was dan ook niet geheel van realiteitszin ontbloot: "Nog drie weken te gaan. Hoe staat het met je trainingsprogramma?"
Ik kon niet anders dan beschaamd toegeven, nog vrijwel geen maatregelen tegen een aanstaande marathonvernedering te hebben genomen.
Er tegenaan dus, en snel ook! Indachtig de bekende fysische Wet van de Stimulerende Achterstand betekent dat de weken die volgen op ons bewolkingsavontuur, rondjes persen in het Bergse Skeelerbos. Afzien! Negen-en-een-half keer over het gladde parcours om de skiheuvel maken 42.195 meter wielrijdprestatie. Twéé uur dertien kost het me, en het kan echt niet harder. Er ligt dus een probleem.
Zo gauw geef ik niet op. Al wordt het drie keer per week pijn lijden! Ik trotseer de misprijzende blikken thuis omdat de geplande rondjes nogal eens tot diep in het donker duren. Schaaf een keer onzacht over het asfalt na een mislukte inhaalmanoeuvre. Maar het werkt. Waar ik in het begin na vijf, zes rondjes mijn skeelerkrachten voel wegsijpelen, blijft de energie na vele trainingen tot het eind present. Ligt dat aan de overgang naar de anaërobe zone of aan de uitbundig genuttigde Dextro schoenrijdersbrokken?
Mijn horloge blijft echter onverbiddelijk. Twéé uur drie, geen seconde meer sneller. . .
Wat moet dút worden...

Daar is-tie dan. De grote dag. Op de Coolsingel wapperen de vlaggen van Beenhakker reva-artikelen (what's in a name?). Frans Bauer (óók een sponsor?) schalt zijn emoties over het verzamelde rolvolk.
Na het Rotterdam Wheeled rolstoelspektakel is het zover: de Bauer Marathon Rotterdam on Wheels begint.
De startkooi rolt geleidelijk vol. Langzaam wurmen veel skaters zich naar voren, in de hoop snel weg te kunnen sprinten. Inderdaad gaan in het begin kostbare minuten verloren, die ik hard nodig heb om die krankzinnige limiet te halen. Ik wurm niet mee, laat me niet kennen. Ik zie wel. Al moet ik strijdend ten onder gaan. De minuten kruipen voorbij. Dan klinkt het bevrijdende schot!
Wegwezen!
Langzaam schuifelt de meute in de richting van de tijdmetingsmatten. Ik werp een blik op de tussen mijn veters gesnoerde Champion chip. Maar af en toe is er tussen de vier- en vijfwielframes een glimp asfalt te zien. Van snelheid maken is voorlopig geen sprake. "Dit wordt niks. Hoeveel tijd verlies ik hier al?"
Ik laat me met de stroom in een rustig tempo meevoeren. Het is niet anders. Pas tegen de Willemsbrug is er gelegenheid mijn benen uit te slaan zonder iemand te raken.
Nu gaan we genieten!
De brandende zon sterkt het verlangen naar een koel bekertje superplus bij Shell. Mijn klotsende maag veroorzaakt vervolgens meer ongemak dan de tankbeurt heeft opgelost. Ik laat de volgende ronden de drankpost bij het tankstation rechts liggen. Beperk me tot de aanzienlijk lichter op de maag liggende flesjes Dextrosuper die ik bij elke Coolsingelpassage uit mijn zoon Jaco's uitgestoken hand hengel.
Als ik voor de tweede keer de startmat neem, staan er pas 25 minuten op de klok. Dat opent perspectieven. Ligt het aan het mooie parcours, het eenrichtingsverkeer, of de feestelijke sfeer? Kan ik misschien de gapende muil van de gevreesde bezemwagen ontrollen?

Het tweede rondje is klaar. Weer binnen de 25 minuten! Ik overtref mezelf.
Schijnbaar moeiteloos slechten mijn Zandstra's het spiegelgladde asfalt van de Maasboulevard. Zelfs de met touw dichtgestopte tramrails deren niet. Het geluid van een ambulance kort nadat ik Jaco's tweede flesje met een fraaie boog achter de dranghekken dump, duidt op minder fortuinlijke skeeleraars. Terug op de Boompjes versmallen vrijwilligers in rode Asics-hemdjes het peloton naar de andere weghelft. Het wegdek wordt hier ruwer, de gaten groter. Voorzichtig maar nieuwsgierig langs de plaats des onheils. Politie, EHBO'ers en véél bloed. Ik voel even aan m'n helm en kniebeschermers.
Voor de vierde keer alweer de Coolsingel op. Ik wankel over de startmat de laatste ronde in, terwijl het scorebord pas 1:23 uur aanwijst. De bezemwagen verdwijnt uit het wedstrijdscenario. Nu vooral geen fouten maken.
Langzamere rolgeschoeiden haal ik nu bij bosjes in. Veel te snel van start gegaan, die lui.

Nog één keer op volle snelheid het speciaal voor ons aangelegde doorsteekje in de middenberm van de Van Rijckevorselweg ronden, en dan definitief terug naar de Coolsingel. "Ik ga het halen! Op m'n (rol)sloffen. Nu nog zien op te klimmen in de resultatenlijst!
Ik ben niet de enige die voor een mooie eindtijd vecht. Waar ik er vier inhaal, komen er mij drie voorbij.
"Nog even!" Voor het laatst de hol af langs de Leuvehaven, daar héél véél snelheid maken. Dan op adelaarsvleugels over het Churchillplein en de Coolsingel.
"Tanden op elkaar!" Langs de Koopgoot en de Beurs zwoeg ik de laatste inspannende meters richting stadhuis.
Gehaald!! Een trotse 1:49:47 uur prijkt op het scorebord als ik over de bevrijdende finish rol. . .
I did it! . . .

Routekaartje...

Grotere kaart weergeven

Routebeschrijving en info...

Onderstaande gegevens betreffen, samen met het Google kaartje, de op 14-09-2008 opnieuw door Jan de Schipper met gps gereden route. Schrijver dezes deed die dag ook mee, met een iets beschamender tijd. Hij beschikte toen echter niet over een werkende gps:

(cijfers gebaseerd op informatie van de gps)
datum: 14-09-2008
bewegingstijd: 2:03:26 u
afstand totaal: 43,02 km
gemiddelde snelheid: 20,9 km/u

Het parcours van de Bauer Marathon Rotterdam on Wheels is uiteraard alleen autovrij op de dag van het evenement zelf. Dat neemt niet weg, dat de liefhebber ook op andere dagen kan proberen deze route te rijden. Let er dan wel op dat vooral nabij het uiteinde bij de Van Brienenoordbrug niet overal fietspaden liggen, en het stadsverkeer zeer druk is. De tegelfietspaden langs het grootste deel zijn op zich goed te rijden. De tramrails en andere obstakels zijn buiten de dag van de skatemarathon niet beveiligd, dus pas goed op!

1. Vanaf het Hofplein in het centrum van Rotterdam (vlakbij Rotterdam CS) neem je het fietspad langs de Coolsingel.
2. Steek op het Churchillplein over en vervolg je richting, nu over de Schiedamsedijk langs de Leuvehaven.
3. Sla aan het eind linksaf de Boompjes in.
4. Deze gaat na de Willemsbrug over in de Maasboulevard. Hier kun je lang uithalen.
5. Aan het eind, voorbij het Shell station en het DWL-terrein (Watertoren), eindigt het fietspad op het viaduct van de Kralingsezoom.
6. Ga links over het viaduct, en weer links, via het fietspad aan de overzijde dezelfde route weer terug de stad in.