De Waal on Wheels WOW 2000.
Wow.........Wàt een show!!!!!
(plm. 20 km. e.r.)

Ik mag dan wel niet zo hard gaan, maar ik ben een volleerd skeeleraar! Draai m'n rolschoeisel niet meer om voor 'n hellinkje. Iets wat nog niet zo lang geleden gelijk stond aan een poging tot zelfmoord. Of op z'n minst tot het mijzelf toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. En dat ga ik in Nijmegen bewijzen! Vandaag! Met het inschrijfbewijs voor zowel de Waal- (WOW) als de Seven Hills on Wheels (SHOW) op zak vecht ik me in de richting van Nijmegen. Bang voor de regen, die al eerder garant stond voor een onvrijwillige douche, acht kapotte lagers en het besluit, NOOIT meer onder de dreiging van nattigheid te gaan rijden....

Niet alleen het weer ziet er onbetrouwbaar uit. Veel wind, donkere, van neerslag bezwangerde wolken. Ook de NS doen er alles aan om te zorgen, dat het benutten van het met de inschrijfbescheiden meegestuurde gratis treinretourtje geen onverdeeld genoegen blijkt. Zo komt de trein na een zinderend afscheid van mijn zwoele, rijpe coupégenote tot stilstand op het station van Gouda, waar de wagons vervolgens met geen zes locomotieven meer vandaan te slepen zijn. Tot overmaat van ramp blijkt het spoortuig afgeladen te zijn met luidruchtige discojeugd. De geprivatiseerde railvervoerder heeft een vol uur nodig om een vervangend treinstel in te leggen. Met dezelfde vertraging arriveer ik tenslotte op het showstation van Nijmegen, waar al pendelbussen klaarstaan. Voor skaters met minder bergroutine (of met minder doodsverachting) heeft de SHOW-organisatie de zware bergwedstrijd tussen de keizerstad en Groesbeek uitgebreid met de WOW. Een lichtere variant over een zuiver horizontaal parcours langs de Waal. Skieleraars die na het Amsterdamse IJ-tunnel-debâcle nog steeds denken de show-hellingen zonder kleerscheuren te kunnen trotseren, gebruiken deze tocht als warming-up voor het echte werk.

De regen is vrijwel opgehouden als de bus twintig kilometer later in Millingen aanlegt. Aan de andere kant van de dijk arriveren gefortuneerder deelnemers dan ikzelf per luxe cruiseschip.. De beloofde pendeldienst voor het meegevoerde materieel tref ik nergens. Gelukkig blijkt de vanmorgen inderhaast voor mijn rolschoeisel gevorderde skischoenentas heel geschikt als rugzak. Schoenen en droge kleren kunnen gewoon mee. De wind werkt, zoals vaker bij een oost-westparcours, tegen. Flink zelfs. Ik ben niet de enige die er last van heeft. Op de open Waaldijk worstelt iedereen zich met moeite vooruit. Er komen nauwelijks snelle jongens (meisjes) voorbijflitsen, wat goed is voor mijn zelfvertrouwen. Ik moet m'n onderstel natuurlijk wel ontzien. Deze benen moeten vanmiddag naar Groesbeek ook nog mee....

Over de open dijk langs de Waal strekt zich een lang lint uit van meer of minder geoefende schoenrollers. Ze worstelen behalve tegen de sterke wind ook met een nogal beroerd wegdek op de kruin van de dijk. Dit is nog eens een recreatieve tocht! Rijkswaterstaat kent de voordelen van schapen voor het begrazen van haar dijken. Ze houden het gras kort en stampen met hun hoefjes de waterkering stabiel. Voor recreatieskielurrurs staat het trouwens ontzettend leuk, zo'n witte landschapsstoffering in de altijd pittoreske Ooijpolder. Het bijbehorende nadeel van een veerooster dwars over de weg neem je dan toch graag voor lief? Ze zijn door de organisatie trouwens keurig met platen underlayment onschadelijk gemaakt... Meer moeite hebben de regelneven met andere sporen van de aanwezigheid van de wollige beesten. In ruime mate gedropt op het wegdek. De combinatie van deze natuurlijke mest en onze kunststofwieltjes is geen gelukkige, zo blijkt.. Ik trek al mijn techniek uit de kast om tussen schapekeutels, losse straatklinkers en langzamer skieleraars en skaters door te laveren. Maar het lukt overeind te blijven. Als verderop de schapen weer voor motorvoertuigen plaatsmaken, zitten de dierlijke stofwisselingsresten tot achter mijn oren...

De lucht trekt weer dicht, hoewel we het tot nu toe drooghouden. De hoop dat de nog steeds toenemende storm de gevreesde neerslag over doet waaien, blijkt ijdel. Op het meest open stuk dijk, even voor het dorpje Ooij, barst de bui los. Grote koude druppels, die al snel in hagel overgaan, striemen de deelnemers. Ik kijk vertwijfeld om me heen. Maar redding blijkt nabij. Verderop staat langs de dijkkruin een afgetobde Fiat Panda te koop. In de regenschaduw van het voertuig is een droge plek te ontwaren, groot genoeg voor vier ú vijf skaters in zithouding. Ik vind er als eerste asiel, maar snel volgenandere ongelukkigen dit voorbeeld. De Panda blijkt in het natst van de strijd aan wel tien tegen elkaar gekropen rijders beschutting te bieden.

Het wordt droog en de karavaan worstelt verder. De tot stormkracht aangewakkerde wind blaast binnen een oogwenk wegdek, t-shirts en lagers weer kurkdroog. Takken breken van de bomen en waaien over de dijk. Skaters die niet voortploegen worden achteruit geblazen. Sommigen zelfs van de dijk af. Maar een karaktervolle rijder als ik zet door. "Luctor et emergo!" Alle moeite is niet vergeefs. Een kleine anderhalf uur (!!!) na vertrek uit Millingen doemt de Waalbrug op. Als de laatste zware loodjes klunend tegen de orkaan in genomen worden, blijkt het leed in de Nijmeegse bebouwde kom snel geleden. Hijgend maar voldaan rijd ik de helling naar de Waalkade af. De klaarliggende medaille krijgt natuurlijk een ereplaats, met lof voor de organisatie. Een topprestatie om trots op te zijn, ondanks de beschamende tijd voor slechts twintig kilometertjes. Zeker voor een oud Berlijn Marathonner die de dubbele afstand in 1:42 deed! Die het later overigens zwaar te verduren kreeg. Tussen de Aquarius en de T-shirts kwam de eigenlijk al onvermijdelijke tijding binnen: Geen SHOW meer vandaag.... Het station en de NS wachten op me, bedankt. WOW, wat een SHOW!!!

Routekaartje...

Routebeschrijving.

Het parcours van de Waal on Wheels inline skate en skeelertocht was uiteraard alleen autovrij op de dag van het evenement zelf. Het is echter prima mogelijk de landschappelijk mooie route door de Ooijpolder op andere dagen te rijden.
Zelf deed ik de tocht vanuit Millingen naar Nijmegen. Andersom geeft normaal gesproken meer kansen de route met meewind te rijden. Ook heen en weer is uiteraard mogelijk. Dat levert dan een tocht van ruim veertig kilometer op.

Wil je aan de officiële toertocht, meedoen? Dat kan niet meer sinds deze is opgeheven. Lopen kan nog wel. Kijk dan bij de site van de organisatie daarvan.

1. Start vanaf koffiehuis "De Gelderse Poort". Direct bij de aanlegplaats aan de Waal.
2. Na de oprit vanaf het Rijnveer rechtsaf de Rijndijk op.
3. Buiten het dorp heet het Waiboerweg en Molenveld. Volg hier bij de splitsing de linker route, die op de dijk blijft. Let op de veeroosters. Je rijdt via een smal fietspad (met schapen en bijbehorende excrementen) over de dijk om het natuurgebied Millingerwaard heen.
4. Uiteindelijk kom je, via weer een veerooster, uit op de Duffeltdijk. Deze gaat buiten het dorpje Kekerdom langs.
5. Voorbij het dorpje skeeler je langs de Kaliwaal, een kleigat dat de oude bakstenenfabrieken die hier eeuwenlang stonden, achterlieten. Nu is dat gebied voor de vogels (en de skaters).
6. Even verderop volgen de de dijk naar rechts. De Erlecomsedam. Deze dijk voert langs een moderne versie van de oude steenfabrieken, de steenfabriek Erlecom. Deze is volop in bedrijf.
7. Tot voorbij de dorpjes Erlecom en Ooij blijft het Erlecomsedam heten. Een schilderachtig dijkje.
8. Waar de dijk van de Waal afgaat, ligt rechts van je de Bizonbaai. Een ander, oud kleigat dat natuurgebied werd.
9. We skeeleren overal de meest rechter route, die op de dijk blijft. Bij de Bizonbaai heet het nu Ooijse Bandijk.
10. Blijf deze volgen. Hij slingert zich langs diverse oude kleigaten en oude, afgesloten rivierbochten in de richting van Nijmegen.
11. Bij Nijmegen aangekomen, komt de weg, die hier Ooysedijk heet, via een brug uit op de Ubbergseweg. Die gaan we rechtsaf in.
12. Langs de woonboten, en onder de (oprit naar de) opvallende boog van de Waalbrug door. De laatste brug die de geallieerden in de oorlog wisten te veroveren voor ze bij Arnhem vastliepen. Nu de enige toegang tot Nijmegen vanuit de nieuwe wijken bij Lent aan de overzijde. Een flessehals voor het wegverkeer, maar ook voor het rivierwater.
13. Voorbij de passage van de brugoprit komen we op de veel lager gelegen Waalkade uit. Voor slechte remmers zoals ik was dat niet zo erg op de dag van het evenement zelf, toen was alles autovrij. Let dus onder normale omstandigheden goed op, het helt hier nogal omlaag.
14. Geniet op de Waalkade van het uitzicht, de stad en de terrasjes. Besluit daarna of je de route in omgekeerde volgorde terugrijdt, om weer bij het startpunt in Millingen uit te komen.
15. Goede reis!