Wegdekkwaliteit en "-rating".

Wat is dat eigenlijk, wegdekrating? Waarom gaan we soms zoevend snel over glad asfalt en rammelen we elders op de keienprut uit onze skeelers?

Het classificeren van wegdekkwaliteit ("wegdekrating" in goed Nederengels) is moeilijker dan het lijkt. Iedere skater heeft zijn/haar eigen subjectieve mening. Dat blijkt op het internet, waar soms zeer uitgebreide systemen circuleren. Sommige zelfs met klassen van 1-10! Een simpeler systeem is overzichtelijker, en geeft voor de gemiddelde skater voldoende duidelijkheid. Mijn eigen, hier besproken kwaliteitsschaal kent 5 klassen. Zeer goed - goed - gemiddeld - slecht - zeer slecht. Die vormen de basis voor de routebeschrijvingen op deze webstek.

Verhardingen worden beoordeeld op een schaal van vijf, van zeer slecht tot zeer goed. Het gemiddelde is enigszins ruw, goed beschaatsbaar asfalt. Slechter is ruwer asfalt of bestrating. Beter is gladder asfalt of beton. Biljartlaken asfalt is het summum natuurlijk. Losse stenen of asfalt met ruwe steenslag is daarentegen nauwelijks berolbaar.

Een andere schaal, die van Just van den Broecke, gebruik ik sinds 2009 voor de tochten die ik op zijn webstek Geoskate.com plaats. Dit is een schaal van 4. "Goed" en "zeer goed" heeft hij samengevoegd. Dat vind ik eigenlijk te compact, maar het blijkt in de praktijk ook bruikbaar.

Ik sta open voor opmerkingen of aanvullingen.

Dit wegdek geeft het gevoel of je op ijs schaatst. Nu weet je weer waarom skeeleren zo verschrikkelijk leuk is. Bijna met de ogen dicht zweef je hier overheen en waan je jezelf in de skeelerhemel. Het betreft hier bijna altijd nieuw aangelegd en nog niet uitgeloogd asfalt. Soms een voortreffelijk aangelegd betonpad.

Voorbeelden:

• Nieuw of al wat ouder asfalt met een fijne samenstelling, glad afgewalst. Geen steenslag of hoogteverschillen.
• Betonwegen en -paden met zeer glad afgestreken oppervlakte. Eventueel gebezemde oppervlakte, fijne struktuur haaks op rijrichting. Dilatatievoegen tussen de platen haaks op rijrichting en zonder hoogteverschillen.
• Asfalt of beton met een apart aangebrachte, zeer gladde en gelijkmatige toplaag. Ook over grotere lengten nauwelijks verzakkingen ed.

Wegdek dat bedoeld is om op te skeeleren, maar net niet het summum. Dit is het geval op veel nieuwere asfaltpaden en -wegen. Zolang ze niet van steenslag voorzien zijn. Ook oudere polderwegen en nieuwe betonpaden vallen hier vaak onder.

Voorbeelden:

• Asfalt van fijne tot grove samenstelling, glad afgewalst, geen steenslag. Heeft nauwelijks hoogteverschillen (binnen framelengte max. enkele mm's).
• Betonwegen en -paden met glad afgestreken oppervlakte. Indien gebezemde oppervlakte, struktuur haaks op rijrichting. Dilatatievoegen tussen platen haaks op rijrichting. Max. plm. 5 mm hoogteverschil bij de voeg.
• Wegen met vlakke toplaag en weinig beschadigingen, scheuren of reparatieplekken.
• Asfalt of beton met gelijkmatig gladgesleten toplaag. Kan wat golven door verzakkingen ed. Heeft nauwelijks hoogteverschillen (binnen framelengte max. enkele mm's).
• Bijzonder strak en vlak betegelde paden met gesloten naden.

Wegdek zoals je dat doorgaans treft. Niet goed en niet slecht. Voor beginners behoorlijk te doen. Niet echt comfortabel voor langere stukken, maar je kunt het niet altijd top hebben. Goed genoeg om het een hele route lang vol te kunnen houden...

Voorbeelden:

• Tegelwerk uit elementen van minimaal 300x300 mm, verspringend gelegd zonder doorgaande voegen in rijrichting, hoogteverschillen binnen framelengte minder dan plm. 5 mm.
• Oud asfalt met min of meer glad gesleten toplaag, maar ook met reparatieplekken. Kan flink golven door verzakkingen ed.
• Asfalt of beton met redelijk te berijden, enigszins ruwe toplaag, soms (vastzittende) steenslag. Hoogteverschillen binnen framelengte minder dan plm. 5 mm.
• Wegdek met hier en daar putten, scheuren, gaten ed. die met wat aandacht goed te ontwijken zijn. Verder in het algemeen vlak. Hoogteverschillen binnen framelengte minder dan plm. 5 mm.
• Mooie, zeer strak gelegde klinkerbestrating.

Wegdek dat vrij onprettig te berijden is. Voor beginners niet ideaal. Gevorderde rijders draaien hier hun hand (of hun skeelers) niet voor om. Leuk is anders, maar even de tanden op elkaar tot het beter wordt!

Voorbeelden:

• Straat- en tegelwerk uit kleine elementen, voegafstanden in rijrichting groter dan plm. 120 mm, hoogteverschillen binnen framelengte minder dan plm. 10 mm.
• Grote tegels met voegen in rijrichting, indien afstand tussen de voegen groter is dan plm. 300 mm.
• Asfalt of beton met ruwe of versleten toplaag, hoogteverschillen binnen framelengte tussen plm. 4 tot 10 mm.
• Wegdek met vaste steenslag. Ook tijdelijk slecht wegdek, voorzien van losse steenslag, kleine takjes, bladeren, water ed.
• Wegdek met veel putten, gaten, veeroosters ed. die moeilijk te ontwijken zijn. Hoogteverschillen binnen framelengte (buiten de grote obstakels) tussen plm. 4 tot 10 mm.

Wegdek dat enigszins, maar zeer onprettig te berijden is. Slecht voor materiaal en veiligheid, Af te raden voor beginners. Nauwelijks bruikbaar om binnen een route de afstand tussen twee betere gedeelten te overbruggen. Verhardingen welke slechter zijn dan de omschreven voorbeelden zijn als onbeskeelerbaar te beschouwen, en horen niet binnen een route thuis.

Voorbeelden:

• Ruw en ongelijk straatwerk uit kleine elementen, voegafstanden in rijrichting kleiner dan plm. 120 mm, hoogteverschillen binnen framelengte meer dan plm. 10 mm.
• Straat- of tegelwerk met voegen in rijrichting, indien afstand tussen de voegen kleiner is dan plm. 300 mm.
• Asfalt of beton met ruwe of kapotte toplaag, hoogteverschillen binnen framelengte meer dan plm. 10 mm.
• Wegdek met erg veel los zand of steenslag. Ook tijdelijk slecht wegdek, voorzien van grote takken of stenen, water, modder, olie ed.